Balladyna: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 60925580 autorstwa 2A00:F41:48CA:28B6:5413:B31A:2285:50FA (dyskusja) Znacznik: Anulowanie edycji |
Znaczniki: Wycofane VisualEditor |
||
Linia 25:
'''Balladyna''' – tytuł dramatu w pięciu aktach, napisanej przez [[Juliusz Słowacki|Juliusza Słowackiego]] w [[Genewa|Genewie]] w 1834 roku, a wydanej w [[Paryż]]u w roku 1839 (w epoce [[romantyzm]]u). Wykonana na scenie po raz pierwszy w 1862. Autor poświęcił swój utwór [[Zygmunt Krasiński|Zygmuntowi Krasińskiemu]], „autorowi ''[[Irydion (dramat)|Irydiona]]''”. [[Balladyna (imię)|Balladyna]] to również imię głównej bohaterki wspomnianego utworu. Utwór [[Juliusz Słowacki|Słowackiego]] to opowieść o żądzy władzy i o dorastaniu do roli zbrodniarza. Nie przypadkiem też imię głównej bohaterki nawiązuje do [[ballada|ballady]], w której zazwyczaj pojawiają się motywy fantastyczne i elementy wierzeń ludowych.
==
[[Plik:Gerson - Balladyna 1900.jpg|mały|''Balladyna'' – obraz olejny [[Wojciech Gerson|Wojciecha Gersona]], 1900|395x395px]]
Balladyna i Alina to siostry, mieszkające wraz z matką w ubogiej chacie w lesie. Nimfa, królowa jeziora [[Gopło|Gopła]], Goplana, zakochana w kochanku Balladyny, Grabcu, przez swą zazdrość miesza się w ludzkie sprawy i gmatwa ich losy. Do chaty sióstr przyjeżdża bogaty książę Kirkor, wiedziony tam przez sługę Goplany, Skierkę. [[Goplana (postać)|Goplana]] ma nadzieję, że Kirkor zakocha się w Balladynie, a wtedy Grabiec zostanie tylko dla niej. Jednak jej sługa, Skierka, sprawia, że książę zakochuje się w obu siostrach.
Linia 31:
Żeby zdobyć męża, dziewczęta współzawodniczą w zbieraniu malin. Ta z sióstr, która pierwsza zbierze pełny dzbanek, ma wziąć Kirkora za męża. Gdy okazuje się, że Alina wygrywa, Balladyna zabija ją nożem. Jedynym świadkiem tej zbrodni jest Grabiec przemieniony przez Goplanę w płaczącą wierzbę. W domu Balladyna tłumaczy nieobecność swej siostry tym, iż Alina uciekła z kochankiem. O zbrodni przypomina Balladynie krwawa plama na czole, niedająca się zmyć, oraz dręczące ją koszmary i wyrzuty sumienia. Ciało Aliny odnajduje pasterz Filon i zakochuje się w martwej dziewczynie.
Tuż po ślubie Kirkor wyjeżdża na bitwę pod [[Gniezno|Gnieznem]], by odzyskać tron dla prawowitego króla, Popiela III, który został wygnany ze swego pałacu i mieszka w lesie jako pustelnik. Do zamku
Odbywa się uczta w zamku, na której jest obecny m.in. Grabiec w przebraniu ''dzwonkowego króla'', które sprawiła mu Goplana, oraz sługi nimfy: Skierka i Chochlik. Balladyna wypiera się swojej matki i każe wygnać ją z pałacu. Na dźwięk melodii granej przez Chochlika i tajemniczego śpiewu opowiadającego historię jej zbrodni, Balladyna popada w obłęd. Słyszy głosy z zaświatów, ukazuje jej się duch Aliny, odpędza go, aż wreszcie mdleje. W nocy Balladyna zabija śpiącego Grabca. Razem z kochankiem zabierają mu koronę Popielów – symbol prawowitej władzy królewskiej, którą Grabiec dostał od Goplany – po czym wyruszają ze swoją armią do [[Gniezno|Gniezna]], by objąć władzę.
| |||