Wersja z 23:04, 19 cze 2017 edytuj EmptyBot (dyskusja \| edycje) Boty 613 210 edycji m Zmiana nazwy kategorii: Kategoria:Jeziora Pojezierza Suwalskiego → Kategoria:Jeziora na Pojezierzu Suwalskim (przy użyciu QRC) ← poprzednia edycja		Wersja z 09:53, 10 paź 2020 edytuj anuluj edycję Halfbricking (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 58 039 edycji int. następna edycja →
Linia 1: [[Plik:Wigierski suchary 4 panorama.jpg\|thumb\|Jezioro dystroficzne w [[Wigierski Park Narodowy\|Wigierskim Parku Narodowym]], [[ścieżka edukacyjna „Suchary”]]]] [[Plik:Wigierski suchary 3.jpg\|thumb\|Typowy, mały suchar]] '''Suchar''' – zwyczajowa nazwa [[jezioro polihumusowe\|jezior polihumusowych]] lub [[jezioro dystroficzne\|dystroficznych]] występujących na Suwalszczyźnie. Nazwa pochodzi od określenia «suchy», tzn. pusty, bezrybny. Najbardziej znane są suchary położone na terenie [[Wigierski Park Narodowy\|Wigierskiego Parku Narodowego]]. Spośród 17 tam występujących największym jest [[Duży Sucharek]] (8,9 ha według M. Waśkiel; 11 ha według S. Maciejewskiego), a najgłębszym -– [[Wądołek (suchar)\|Wądołek]] (15 m). Suchary są zwykle niewielkimi, izolowanymi i bezodpływowymi [[jezioro\|jeziorkami]], z lustrem wody przypominającym owal lub koło. Powstały podczas ostatniego zlodowacenia w miejscach wytopienia tzw. martwych brył lodu. Charakterystyczny dla sucharów jest otaczający je zespół roślinności torfowiskowej budujący tzw. [[pło\|mszar torfowowcowy]] (spleja). Głównym komponentem jego budowy jest mech torfowiec, który ma zdolność magazynowania wody. Narastanie mszaru postępuje od lądu w kierunku środka jeziora. Rośnie tu również, nawet dość licznie [[wełnianka pochwowata]], [[modrzewnica]], [[żurawina]] i [[rosiczka okrągłolistna]]. Sporadycznie pojawia się tu skarłowaciała [[brzoza]] i [[sosna]]. W wyniku naturalnej sukcesji, jeziora dystroficzne przekształcają się w [[torfowisko\|torfowiska]]. Najwyżej rośnie wysokopienny bór. Linia 7: Charakterystyczny ciemnobrunatny kolor wody sucharów spowodowany jest wysoką [[Stężenie\|koncentracją]] [[kwasy humusowe\|kwasów humusowych]], powstających z rozkładu substancji organicznych ([[Igliwie\|igliwia]], [[gałąź\|gałązek]], [[liść\|liści]]) spłukiwanych do zbiornika z otaczających lasów. Dopływ substancji humusowych (przy braku odpływu) powoduje dodatkowo naturalne [[zakwaszanie wód]] oraz wiązanie rozpuszczonych w niej związków mineralnych. W sucharach mamy więc do czynienia z bardzo niskim [[skala pH\|pH]], niską koncentracją wapnia oraz substancji mineralnych dostępnych dla roślin. Inną cechą wyróżniającą ten typ jezior jest bardzo silna [[Stratyfikacja termiczna wody w jeziorze\|stratyfikacja termiczna]] wód, wynikająca z osłonięcia ich powierzchni przed działaniem [[wiatr]]ów przez wysoko położone brzegi i otaczający bór. Różnice temperatury wody w układzie pionowym mogą wynosić latem nawet ~~5-6~~5–6 stopni [[Skala Celsjusza\|Celsjusza]] na jeden metr głębokości. Mała przejrzystość wody ogranicza występowanie zespołów roślinnych do głębokości około 2 m. Bardzo niska zawartość wapnia uniemożliwia bytowanie mięczaków, dla których wapń jest niezbędny do budowy muszli. W najbardziej zakwaszonych sucharach w ogóle nie ma ryb, w tych mniej dystroficznych można spotkać jeden lub dwa gatunki. == Bibliografia == # {{cytuj książkę \|nazwisko=Waśkiel \|imię=Marek \|autor link=Waśkiel Marek \|tytuł=Wigierski Park Narodowy Praktyczny przewodnik\|wydawca=MULTICO Oficyna Wydawnicza Sp. z o.o. \|miejsce=Warszawa \|rok=2008 \|id= \|isbn=978-83-7073-567-8}} # {{Cytuj książkę \| nazwisko=Ambrosiewicz \| imię=Maciej \| nazwisko2=Malinowska \| imię2=Wiesława \| nazwisko3=Osewski \| imię3=Michał \| nazwisko4=Wesołowska \| imię4=Lubosza \| nazwisko5=Zaborowski \| imię5=Zdzisław \| tytuł=Ścieżka edukacyjna „Jeziora” -– przewodnik\| rok=2001 \| wydawca=Wigierski Park Narodowy \| miejsce=Krzywe \| isbn=83-88344-24-2}} # {{cytuj książkę\|nazwisko=Maciejewski\|imię=S.\|tytuł=Po ziemi suwalskiej. Przewodnik turystyczny\|wydawca=Hańcza\|miejsce=Suwałki\|data=1994}}

Suchar (hydrobiologia): Różnice pomiędzy wersjami