Teodozjusz (Lazor): Różnice pomiędzy wersjami

'''Teodozjusz''', imię świeckie '''Frank Lazor''' (ur. [[27 października]] [[1933]] w [[Canonsburg]]u, zm. [[19 października]] [[2020]] tamże<ref name=":0">{{Cytuj stronę | url = https://www.oca.org/in-memoriam/his-beatitude-metropolitan-theodosius-lazor | tytuł = ''His Beatitude Metropolitan Theodosius (Lazor)'' | opublikowany = oca.org | język= en | data dostępu = 2020-10-20}}</ref>) – zwierzchnik [[Kościół Prawosławny w Ameryce|Kościoła Prawosławnego w Ameryce]] w latach 1977–2002.

Urodził się w rodzinie emigrantów z [[Galicja (Europa Środkowa)|Galicji]]. Jego rodzice John i Mary Lazor<ref name=":0" /> pochodzili spod [[Sanok]]a<ref>''Dobrze, że jestem stary. Z arcybiskupem przemysko-nowosądeckim Adamem rozmawia Anna Radziukiewicz'', [[Przegląd Prawosławny]], nr 11 (293), listopad 2009, ISSN 1230-1078, s.12</ref>. W młodym wieku był lektorem i ministrantem w cerkwi św. Jana Chrzciciela w Canonsburgu<ref name=":0" />. Ukończył studia teologiczne w seminarium św. Włodzimierza w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] w 1960. Następnie ukończył studia podyplomowe w [[Bossey]] i odbył pielgrzymkę do [[Izrael|Ziemi Świętej]]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1961 złożył śluby zakonne na ręce biskupa Bostonu [[Ireneusz (Bekisz)|Ireneusza]], w kaplicy św. Sergiusza w Oyster Cove w stanie Nowy Jork, przyjmując [[imię zakonne]] Teodozjusz na cześć św. [[Teodozjusz Czernihowski|Teodozjusza Czernihowskiego]]<ref name=":0" />. W tym samym roku został kolejno [[hierodiakon]]em i [[hieromnich]]em. PracowałŚwięceń diakońskich udzielił mu 14 października tegoż roku biskup waszyngtoński Cyprian, zaś święcenia kapłańskie hierodiakon Teodozjusz przyjął 22 października 1961 z rąk arcybiskupa Pittsburgha i Wirginii Zachodniej Beniamina<ref name=":0" />. Służył jako proboszcz [[parafia Narodzenia Matki Bożej w Madison|parafii Narodzenia Matki Bożej w Madison]] oraz jako pomocniczy kapelan wojskowy<ref name=":0" />.

W 1967 otrzymał nominację na biskupa pomocniczego diecezji waszyngtońskiej oraz na tymczasowego administratora [[Diecezja Alaski|diecezji Alaski]]. Uroczysta chirotonia miała miejsce 6 maja 1967 r. w soborze Opieki Matki Bożej w Nowym Jorku<ref name=":0" />. Od 17 listopada tego samego roku był biskupem ordynariuszem diecezji Alaski. W czasie swojego zarządzania diecezją przeprowadził odbudowę [[sobór św. Michała Archanioła w Sitce|soboru św. Michała Archanioła w Sitce]], zniszczonego rok wcześniej przez pożar<ref name=":0" />. W maju 1970 stał na czele delegacji, która odebrała w [[Moskwa|Moskwie]] [[tomos]] – przyznanieakt przyznania autokefalii [[Kościół Prawosławny w Ameryce|Kościołowi Prawosławnemu w Ameryce]]. W tym samym roku współorganizował na Alasce kanonizację mnicha [[Herman z Alaski|Hermana z Alaski]]<ref name=":0" />.

W 1972 został przeniesiony do [[Diecezja Zachodniej Pensylwanii|Diecezji Zachodniej Pensylwanii]]. Pięć lat później, po rezygnacji metropolity [[Ireneusz (BekishBekisz)|Ireneusza]] został wybrany na metropolitę całej Ameryki i Kanady. Od 1981 łączył ten urząd ze zwierzchnością nad nowo powstałą [[Diecezja Waszyngtonu|diecezją Waszyngtonu]]. W czasie zwierzchnictwa w Kościele nawiązał liczne kontakty międzynarodowe, przyjmował w Stanach Zjednoczonych patriarchę moskiewskiego i całej Rusi [[Aleksy II (patriarcha Moskwy)|Aleksego II]], patriarchę-katolikosa Gruzji [[Eliasz II (patriarcha Gruzji)|Eliasza II]] i metropolitę warszawskiego i całej Polski [[Sawa (Hrycuniak)|Sawę]]. Działał na rzecz zjednoczenia wszystkich jurysdykcji prawosławnych na terytorium Stanów Zjednoczonych. W czasie [[Wojna domowa w Kosowie|wojny w Kosowie]] wzywał [[Bill Clinton|Billa Clintona]] do zakończenia bombardowań Jugosławii przez siły NATO oraz apelował o uszanowanie prawa wszystkich narodów do zamieszkiwania na spornym obszarze<ref name=":0" />.

1 maja 2001 udał się na czteromiesięczny urlop ze względu na zły stan zdrowia (przeszedł dwa wylewy). 21 czerwca 2002 ostatecznie zrezygnował z urzędu i zamieszkał w pobliżu [[monaster św. Tichona Zadońskiego w South Canaan|monasteru św. Tichona w South Canaan]]<ref name=":0" />. Zmarł po długiej chorobie w 2020 r.<ref name=":0" /> i został pochowany na terenie cerkwi św. Jana Chrzciciela w Canonsburgu<ref>{{Cytuj |tytuł = Burial Service for His Beatitude Metropolitan Theodosius |data dostępu = 2020-10-26 |opublikowany = www.oca.org |url = https://www.oca.org/media/photos/burial-service-for-his-beatitude-metropolitan-theodosius}}</ref>.