Spektralizm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Fiszka (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
Powstał w latach 70. we Francji. Jego twórcami byli członkowie grupy kompozytorów ''Ensemble l'Itinéraire'': [[Hugues Dufourt]] (ur. 1943), uczniowie [[Olivier Messiaen|Oliviera Messiaen'a]]: [[Gérard Grisey]] (1946−98), [[Tristan Murail]] (1947), [[Michael Levinas]] (1943) i [[Roger Tessier]] (1939), którzy pracowali nad muzyką spektralną w [[IRCAM]], a także grupa niemieckich kompozytorów ''Feedback'' (uczniów [[Karlheinz Stockhausen|Karlheinza Stockhausena]]): Mesías Maiguashca (1938), Jonathan Harvey (1939–2012), [[Johannes Fritsch]] (1941–2010), Péter Eötvös (1944), Clarence Barlow (1945), [[Claude Vivier]] (1948–83).
 
Spektralizm jest niejako odpowiedzią na zainteresowania dotyczące barwy i głębi dźwięku kompozytorów takich jak [[Claude Debussy]], [[Edgar Varèse]], [[Olivier Messiaen]], ale również zauważenie zjawisk takich jak: [[śpiew alikwotowy]] [[Jakuci|Jakutów]] i [[Mongołowie|Mongołów]], utwór ''Stimmung'' [[Karlheinz Stockhausen|Karlheinza StockahusenaStockhusena]] (zabawy z [[Składowa harmoniczna|alikwotami]]), ''Cztery Utwory Na Jednym Dźwięku'' [[Giacinto Scelsi]]ego (zainteresowanie powstawaniem dźwięku, wybrzmiewaniem), [[sonoryzm]] − jeden z nurtów [[Druga awangarda (muzyka)|Drugiej Awangardy]] (zainteresowanie brzmieniem) − dlatego spektralizm nazywany bywa postsonoryzmem.
 
Drugą grupą (po Francuzach) zajmującą się tą tematyką byli kompozytorzy rumuńscy: Ştefan Niculescu (1927), Octavian Nemescu (1940), [[Horatiu Radulescu|Horațiu Rădulescu]] (1942), Iancu Dumitrescu (1944), Calin Ioachimescu (1949). Kompozytorką drugiego pokolenia szkoły rumuńskiej jest Ana−Maria Avram (1961).