Strona A i strona B: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 30:
W latach 60. i 70. w gatunkach takich jak soul, funk i R&B popularne było dzielenie utworów na 2 części, zamieszczane potem na 2 stronach płyty. Za przykład służyć mogą np. „Shout” zespołu [[The Isley Brothers|Isley Brothers]], jak i pewna liczba nagrań [[James Brown|Jamesa Browna]], m.in. „Papa’s Got a Brand New Bag”, „Say It Loud – I’m Black and I’m Proud” i „Mother Popcorn”. Część 1. miała być hitem radiowym, podczas gdy część 2 była jego kontynuacją. Metoda ta została porzucona wraz z pojawieniem się 12-calowych singli pod koniec lat 70.
Od kiedy obie strony singla otrzymywały jednakowe [[Tantiema (prawo autorskie)|tantiemy]], niektórzy kompozytorzy umieszczali swoje utwory na stronach B znanych artystów, dorabiając się pokaźnych fortun. Nazwano taką działalność „flipside’owym oszustwem” (ang. ''flipside racket'').
Kilkakrotnie zdarzyło się, że strona B stała się bardziej popularna niż strona A. Wówczas strona B stawała się w pewnym sensie stroną A – jako preferowaną przez publiczność. Oto przykłady:
| |||