Frank Abagnale: Różnice pomiędzy wersjami

W ciągu pięciu lat ukradł około 2,5 miliona dolarów, podrabiając czeki bankowe w 26 krajach świata. Abagnale wykorzystywał to, że banki niechętnie i powoli wprowadzały zabezpieczenia przed fałszerstwami, więc podrabieniepodrobienie czeków prawie nieodróżnialnych od oryginalnych nie było dla niego zbyt trudne. Ponadto wykorzystał istotną słabość ówczesnego systemu obrotu czekowego w USA. Wprowadzono wtedy scentralizowany ogólnokrajowy system przekazywania czeków użytych w transakcjach polegający na tym, że wprowadzono 8 centrów rozliczeniowych, do których spływały wszystkie czeki, a następnie na podstawie numeru czeków automaty sortujące przekazywały je dalej. Frank Abagnale stwierdził, że systemy te nie kontrolują, czy zawarte w numerze czeku dane centrów rozliczeniowych i banków współgrają ze sobą. Dlatego też w obszarze obsługiwanym przez centrum A używał czeków zawierających w numerach identyfikatory centrum B i banku obsługiwanego przez centrum C. Czek użyty przez niego najpierw docierał do centrum A, skąd był przesyłany do centrum B, a tam system sortujący na podstawie identyfikatora banku przesyłał go do centrum C, a z kolei tam czek był przesyłany do centrum B (identyfikator centrum). W rezultacie czek krążył pomiędzy centrami B i C, aż do momentu, kiedy bank nie interweniował (bo nie dotarł do niego czek), a wtedy z racji upływu czasu osoby obsługujące transakcję Abagnale’a często go nawet nie pamiętały jako osoby posługującej się fałszywym czekiem.