Okres Walczących Królestw: Różnice pomiędzy wersjami

'''Okres Walczących Królestw''' ({{chińskie|trad=戰國時代|upr=战国时代|hp=Zhànguó Shídài}}) – okres w [[Historia Chin|historii Chin]], końcowy okres [[Dynastia Zhou|dynastii Zhou]], zakończony zjednoczeniem kraju przez [[Qin Shi Huang|Pierwszego Cesarza]]. Trwał od 480 r. p.n.e. do a 221 r. p.n.e. (dynastia Zhou upadła w 256 r. p.n.e.). Nazwa okresu wywodzi się od księgi ''[[Zhanguo Ce]]'' (战国策, dosł. '' Intrygi Walczących Królestw'').

 

W epoce tej drobne państewka istniejące w [[Okres Wiosen i Jesieni|okresie Wiosen i Jesieni]] uległy konsolidacji. O supremację nad Chinami toczyło walki siedem krajów: [[Państwo Chu|Chu]] (楚), [[Państwo Han|Han]] (韓), [[Państwo Qi|Qi]] (齊), [[Państwo Qin|Qin]] (秦), [[Państwo Wei|Wei]] (魏), [[Państwo Yan|Yan]] (燕) oraz [[Państwo Zhao|Zhao]] (趙). Z tej siódemki [[państwo Qin]] okazało się najlepiej zorganizowane i to ono w [[221 p.n.e.|221 r. p.n.e.]] dokonało dzieła podboju całych Chin, które stały się odtąd cesarstwem.

[[Plik:De stridande staterna animering.gif|thumb|left|400px|Przebieg Okresu Walczących Królestw]]

 

[[Kategoria:Okres Walczących Królestw| ]]