Sztuka starożytnej Mezopotamii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 31.0.33.8 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Paweł Ziemian BOT. Znacznik: Wycofanie zmian |
jęz. |
||
Linia 13:
Początki naukowych badań nad Mezopotamią sięgają XVIII wieku, gdy po raz pierwszy została opisana [[Niniwa]]. Pierwszy znany zabytek starożytnej Mezopotamii pojawił się w Europie w 1786 roku. Był to ''[[kudurru]]'', którego przeznaczenia nikt wówczas nie potrafił ustalić (tzw. kamień Michaux). Od XIX wieku w Mezopotamii zaczęto prowadzić wykopaliska. Prace archeologiczne rozpoczęli niemal jednocześnie Francuzi i Anglicy. Kolejno odkrywano [[Dur-Szarrukin]], Niniwę, [[Kalhu]], a do muzeów europejskich zaczęły napływać zabytki sztuki asyryjskiej i babilońskiej.
Prace archeologiczne, prowadzone na szeroką skalę, zbiegły się w czasie z odczytaniem pisma klinowego, co ułatwiało identyfikację zamieszkanych ośrodków starożytnej Mezopotamii. Wykopaliska w drugiej połowie XIX wieku w południowej Mezopotamii zaowocowały odkryciem nieznanej dotąd kultury sumeryjsko-akadyjskiej. Na przełomie XIX i XX
Po drugiej wojnie światowej zmieniono stosunek do badań nad kulturą Mezopotamii. Przedtem duży wpływ na jej poznanie miało poszukiwanie korzeni opowieści biblijnych, co doprowadziło niektórych uczonych do przekonania, że wszystko, co zostało opisane w Biblii, wywodziło się z Mezopotamii. Szczególnie do utrwalenia podobnych poglądów przyczyniło się odkrycie i odczytanie ''[[Epos o Gilgameszu|Eposu o Gilgameszu]]''. Współcześnie kulturę Mezopotamii bada się dla niej samej, przy tym nie neguje się jej wpływu na kultury sąsiednie<ref>K. Gawlikowska, ''Sztuka Mezopotamii'', Warszawa 1975, s. 10–19.</ref>.
| |||