Jednodniówka: Różnice pomiędzy wersjami

Jednodniówki są zaliczane do prasy w szerokim znaczeniu<ref>[http://sjp.pwn.pl/sjp/prasa;2507878.html prasa – ''Słownik języka polskiego PWN'' (internetowy)] [dostęp 28 maja 2017].</ref>, ale nie stanowią jej części pod względem prawnym z powodu swojej nieperiodyczności<ref>[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU19840050024 ''Ustawa z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe''] [dostęp 28 maja 2017].</ref>. Wydawane są one zwykle przez instytucje, organizacje, stowarzyszenia i in., nieposiadające swoich regularnych organów prasowych, z okazji ważnych wydarzeń (rocznice, zjazdy, konferencje itp.). Z reguły wydawnictwa takie charakteryzują się dość ubogą szatą graficzną, niewielkim nakładem (kilkaset – kilka tys. egz.) oraz dystrybucją ograniczoną do określonego środowiska odbiorców – zwykle uczestników tych wydarzeń. Ich objętość liczy przeważnie od 4 do 16 stron, rzadziej więcej (do 60 stron). Zdarza się, że tego typu wydawnictwa przekształcają się z czasem w regularnie wydawaną prasę typu [[Biuletyn (wydawnictwo)|biuletyn]], najczęściejczy [[kwartalnik]], [[półrocznik]] lub [[rocznik]],. ewentualnieBywało mogąteż, przekształcić się wże [[Biuletyn (wydawnictwo)Cenzura|biuletynzawieszone]]. Co warte podkreślenia, w przeszłości zawieszone czasopisma bardzo często zastępowano jednodniówkami, aby zgodnie z literą prawa ominąć restrykcyjne przepisy prasowe<ref>Hanna Wojtysiak, ''Jednodniówki jako osobliwy rodzaj wydawnictw ciągłych'', „Biuletyn EBIB”, nr 2 (129)/2012, s. 6.</ref>.