Puchar Polski w piłce nożnej mężczyzn: Różnice pomiędzy wersjami

 

Kolejną edycję Pucharu kraju zorganizowano dopiero czasach [[Polska Ludowa|„epoki ludowej”]]. 4 grudnia 1949, podczas ''32. Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia PZPN'' w [[Warszawa|Warszawie]], postanowiono na wzór [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|sowiecki]] przeprowadzić rozgrywki o Puchar Polski w cyklu dwuletnim. 21 lutego 1950 Zarząd PZPN zatwierdził ich regulamin, a 29 kwietnia 1950 odbyły się inauguracyjne spotkania. 4 lutego 1951 – podczas ''35. Walnego Zgromadzenia PZPN'' w Warszawie – podjęto uchwałę, by wyniki trwającego PP (ale jeszcze przed fazą centralną, od której rywalizację rozpoczynali najlepsi) uznać za [[Mistrzostwa Polski w piłce nożnej mężczyzn|mistrzostwa Polski]], zaś zdobywcy pucharu przyznać jednocześnie tytuł mistrza kraju. Stało się to po raz pierwszy i jedyny w historii rodzimej piłki. Nieświadomi niczego inicjatorzy pomysłu, wzorów dla swego postępowania szukali oczywiście w ZSRR, jednak w rzeczywistości identyczna koncepcja narodziła się w XIX-wiecznej [[Anglia|Anglii]]. Tam bowiem znacznie bardziej prestiżowe od [[Premier League|ligi]] były rozgrywki [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Pucharu Federacji]], czyli krajowego pucharu. Faktem jest, iż ówczesna edycja PP (1950/1951) była wyjątkowa. Według oficjalnych danych związku (tak naprawdę nie do końca wiarygodnych) wzięło w niej udział 106.704 zawodników, grających w 7.716 drużynach, co bezspornie należy uznać za wielki sukces propagandowy. Dzięki PP „wielka piłka” mogła dotrzeć do najmniejszych miejscowości, a mecze posiadały możliwie najlepszą oprawę, stając się przy okazji „małymi lokalnymi świętami sportu”. Główne trofeum ufundował ówczesny [[Prezydenci Polski|prezydent RP]] [[Bolesław Bierut]] (walczono o nie później aż do edycji 1988/1989 włącznie), a w rozegranym 16 września 1951 na warszawskim [[Stadion Wojska Polskiego w Warszawie|Stadionie Wojska Polskiego]] finałowym meczu Ruch Chorzów ograł krakowską Wisłę 2:0 (1:0).

[[Plik:Trofeum Pucharu Polski przyznawane w latach 1972-1989.png|mały|180px|left|Trofeum Pucharu Polski przyznawane w latach 1972-1989]]

Swój epilog owa edycja miała cztery dekady później. 11 czerwca 1989 – podczas warszawskiego ''62. Walnego Zgromadzenia PZPN'' – działacze ''Białej Gwiazdy'' wnioskowali bowiem o unieważnienie związkowych postanowień z lutego 1951 i przyznanie ich klubowi (jako ówczesnemu zwycięzcy ligi) tytułu mistrza Polski (kosztem chorzowian). Uznając, iż nie mają żadnych szans powodzenia w czasach [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], zdecydowali się na to dopiero w [[III Rzeczpospolita|„nowej Polsce”]]. Ich petycja została jednak rozpatrzona negatywnie, bowiem zasady walki o krajowy czempionat znane były jeszcze przed rozpoczęciem decydujących gier.