Aleksander Guttry: Różnice pomiędzy wersjami

Syn Leona (1755–1829) i Honoraty ze Skoraszowskich (1773–1836)<ref name=":0">{{Cytuj |tytuł = Aleksander Teodor Guttry |data dostępu = 2020-12-30 |opublikowany = Sejm-Wielki.pl |url = http://www.sejm-wielki.pl/b/9.297.269}}</ref>. Ukończył poznańskie gimnazjum im. Marii Magdaleny. Brał udział w [[powstanie listopadowe|powstaniu listopadowym]], po którym osiadł we wsi Paryż w pow. wągrowieckim. W 1840 brał udział w pracach nad przygotowaniem powstania narodowego, kierowanego przez poznański Komitet [[Karol Libelt|Libelta]]. W 1845 objął urząd wielkorządcy powstańczej Wielkopolski. Po denuncjacji w przeddzień wybuchu powstania w lutym 1846 został aresztowany i uwięziony. Po roku uniewinniony i zwolniony. W [[1848]] brał udział w [[powstanie wielkopolskie 1848 roku|powstaniu wielkopolskim]], kiedy był adiutantem gen. [[Ludwik Mierosławski|Ludwika Mierosławskiego]] i walczył pod [[Miłosław|Miłosławiem]] i [[Września|Wrześnią]]. Później był działaczem [[Liga Polska (Cieszkowskiego)|Ligi Polskiej]], założycielem „[[Dziennik Polski (1849–1850)|Dziennika Polskiego]]”. W latach [[1861]]–[[1866]] zasiadał w Izbie Deputowanych pruskiego [[Landtag (Prusy)|Landtagu]] w [[Berlin]]ie<ref>[[Lech Trzeciakowski]], Posłowie polscy w Berlinie 1848–1928, Warszawa 2003, s. 483–485.</ref>. W [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]] z [[1863]] początkowo działał w Wielkopolsce (komisarz gen. [[Marian Langiewicz|Mariana Langiewicza]]), a następnie był komisarzem Rządu Narodowego na [[Francja|Francję]] i [[Anglia|Anglię]]. Po powstaniu, w 1864 został skazany zaocznie przez rząd pruski na wyrok śmierci. Przebywał na emigracji w [[Belgia|Belgii]], skąd po amnestii w 1871 powrócił do kraju<ref>[nekrolog], "Gazeta Lwowska", R. 81, nr 4, 8 I 1891, s. 4.</ref>. Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w [[Juncewo (województwo kujawsko-pomorskie)|Juncewie]].

 

 

== Upamiętnienie ==