Henryk II Kłótnik: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Maglocunus (dyskusja | edycje) Nie podano opisu zmian |
Maglocunus (dyskusja | edycje) drobne merytoryczne |
||
Linia 16:
Wielkanocą [[978]] roku odbył się sąd nad Henrykiem i jego stronnikami. Były książę bawarski został skazany na wygnanie i osadzony w [[Utrecht|Utrechcie]] pod nadzorem tamtejszego biskupa Folkmara. Henryk Młodszy utracił księstwo Karyntii. Henryk, biskup Augsburga, został skazany na zesłanie do klasztoru w [[Werden]]; później jednak uzyskał łaskę cesarską.
[[7 grudnia]] [[983]] roku zmarł Otto II. Na wieść o jego śmierci, biskup Folkmar uwolnił Henryka II Kłótnika. Ten, będąc najbliższym krewnym po mieczu syna zmarłego cesarza - trzyletniego [[Otton III (cesarz rzymski)|Ottona III]] - zażądał od arcybiskupa kolońskiego Warina wydania małego bratanka stryjecznego. Następnie Henryk wezwał swoich stronników na zjazd do Kwedlinburga, który odbył się na Wielkanoc [[984]] roku. Tam został przez swoich stronników ogłoszony królem. We wspomnianym zjeździe wzięli udział trzej słowiańscy książęta: Bolesław II czeski, Mieszko I polski i Mściwoj obodrzycki.
Wypuszczony na wolność po śmierci cesarza w [[983]] starał się objąć opiekę nad małoletnim [[Otton III|Ottonem III]]. Zmuszony na zjeździe w Rohr w [[984]] do rezygnacji z tych roszczeń, otrzymał jako zadośćuczynienie księstwo Bawarii, którym zarządzał już do śmierci, broniąc jej przed najazdami [[Węgrzy|węgierskimi]].▼
▲
Ze związku Henryka z [[Gizela Burgundzka|Gizelą Burgundzką]] narodził się późniejszy cesarz [[Henryk II Święty]].
| |||