Wyżeł weimarski krótkowłosy: Różnice pomiędzy wersjami

Szare psy myśliwskie znane były w [[Niemcy|Niemczech]] co najmniej od [[1630]] roku. Psa w typie wyżła weimarskiego (maści srebrzystej, mającego bardzo zbliżone rozmiar i budowę) uwiecznił m.in. Antoon van Dyck na obrazie z roku 1631<ref>{{Cytuj |autor = Izabela Przeczek |tytuł = Psy rasowe: pochodzenie, rasy, zachowania |data = |s = str.325}}</ref>. Do rozwoju rasy walnie przyczynił się w XIX wieku wielki książę Karol August Weimarski, który w celu poprawienia kroku, węchu i wytrzymałości pierwowzoru wyżła weimarskiego krzyżował go z pointerami, francuskimi psami gończymi i bloodhoundami. Tak powstał wszechstronny pies myśliwski, potrafiący zarówno wystawiać, tropić, jak i aportować zwierzynę. Pierwszy klub rasy powstał w roku 1897. Do [[1929]] roku hodowla tej rasy była rygorystycznie kontrolowana przez Klub Hodowców Wyżła Weimarskiego i nie zezwalano na jej hodowlę poza granicami Niemiec.

Wyżeł ten jest wierny, spokojny, inteligentny. Niekiedy samowolny, duża ciętość stwarza czasem problemy. Ma silny popęd łowiecki i źle znosi bezczynność. Wymaga konsekwentnego właściciela. Pies uczy się szybko, jest dominujący, potrzebuje osoby, która poprowadzi go stanowczo. Chętnie pływa, biega za piłką lub frisbee, lubi długie spacery, wykazuje dużą wytrzymałość. Nadaje się na psa rodzinnego, bardzo przywiązuje się do domowników<ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Wyżeł weimarski (Weimar) – Rasy psów – Psy.pl |data = |data dostępu = 2019-04-24 |opublikowany = Wszystko, co warto wiedzieć o psach |url = https://www.psy.pl/rasa/wyzel-weimarski/ |język = pl-PL}}</ref>.

Dla wyżła weimarskiego najważniejszy jest ruch (minimum parę godzin dziennie). Nie zaleca się trzymania tego zwierzęcia w mniejszym mieszkaniu. Gubi niewiele włosa. Pies tej rasy powinien być czesany raz w tygodniu przez 10 minut, a w czasie linienia codziennie. Najczęściej spotykane schorzenia to przepuklina pępkowa, dwurzędowość rzęs, wnętrostwo, dolegliwości skórne i mastocytoma. Jak wszystkie duże psy wyżły weimarskie są narażone na [[skręt żołądka]], najczęściej prowadzący do śmierci. Długość życia: 10 do 12 lat.