Jan Kwapiński: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
zm merytoryczne, źródła/przypisy
Linia 14:
|2 partia = [[Polska Partia Socjalistyczna]]
|2 od = [[3 marca]] [[1939]]
|2 do = [[45 września]] [[1939]]
|2 poprzednik = [[Mikołaj Godlewski]]
|2 następca = ''[[okupacja wojenna|okupacja]] [[III Rzesza|III Rzeszy]]''
Linia 64:
Gdy w wyborach samorządowych w [[Łódź|Łodzi]] w dniu 18 grudnia 1938 zwyciężyli socjaliści, Jako reprezentant koalicji PPS z żydowskim „[[Bund (partia)|Bundem]]”, od 3 marca 1939 do wybuchu [[II wojna światowa|wojny]] pełnił funkcję prezydenta miasta Łodzi (pierwszy niekomisaryczny prezydent miasta od 1933). Atakowany był przez [[Narodowa Demokracja|endecję]] jako „człowiek bez nazwiska”<ref>Maria Nartonowicz-Kot, ''Polski ruch socjalistyczny w Łodzi w latach 1927–1939'', Łódź 2001, s. 418.</ref>.
 
Po wybuchu wojny 1 września 1939 r. organizował wsparcie dla ludności, oraz walczących oddziałów. 2 września wraz z [[Włodzimierz Jasiński|ks. bp. Włodzimierza Jasińskiego]] i wicestarostą łódzkim Ludwika Giełczyńskiego patronował powołaniu Okręgowego Łódzkiego Komitetu Społecznego Niesienia Pomocy Żołnierzom i ich Rodzinom. 4 września 1939 zwrócił się do władz wojskowych z wnioskiem budowy okopów wokół miasta i zorganizowania batalionów ochotniczych w celu jego obrony. Propozycja ta została odrzucona przez wojsko, gdyż Łódź miała pozostać miastem niebronionym, dla ochrony ludności cywilnej i uniknięcia zniszczeń w mieście. [[Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV|Dowództwo Okręgu Korpusu]] zaapelowało przez radio, aby wszyscy mężczyźni poniżej 50 roku życia ewakuowali się w kierunku Warszawy lub na Lubelszczyznę, gdzie zostaną wcieleni do oddziałów rezerwy<ref name="słownik1">{{Cytuj książkę|autor=Andrzej Rukowiecki |inni=|tytuł=Łódź 1939-1945. Kronika okupacji|wydawca=KSIĘŻY MŁYN
Opuścił [[Łódź]] 4 września 1939. Ranny podczas bombardowania [[Zamość|Zamościa]], przez dziesięć miesięcy ukrywał się w [[Złoczów|Złoczowie]]. W czerwcu 1940 aresztowany przez [[NKWD]]. Zesłany do [[Jakucja|Jakucji]], a po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] został uwięziony w [[Ałdan (miasto)|Ałdanie]]. Uwolniony po [[Układ Sikorski-Majski|układzie Sikorski-Majski]] latem 1941. Od października 1941 był delegatem Ambasady RP w [[Taszkent|Taszkencie]]<ref name="słownik">{{Cytuj książkę|autor=Piotr Majewski|inni=Grzegorz Mazur (red. nauk.)|tytuł=Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny|tom=III K-Ł|wydawca=Wydawnictwo Sejmowe|miejsce=Warszawa|data=2005|strony=296}}</ref>.
Dom Wydawniczy|miejsce=Łódź|data=2021|strony=12}}</ref>.
 
OpuściłWraz z z wojewodą [[ŁódźHenryk Józewski|Henrykiem Józewskim]], starostą grodzkim [[Henryk Mostowski|[Henrykiem Mostowskim]] i władzami samorządowymi opuścił Łódź w nocy z 5 na 46 września 1939. Ranny podczas bombardowania [[Zamość|Zamościa]], przez dziesięć miesięcy ukrywał się w [[Złoczów|Złoczowie]]. W czerwcu 1940 aresztowany przez [[NKWD]]. Zesłany do [[Jakucja|Jakucji]], a po [[Atak Niemiec na ZSRR|ataku Niemiec na ZSRR]] został uwięziony w [[Ałdan (miasto)|Ałdanie]]. Uwolniony po [[Układ Sikorski-Majski|układzie Sikorski-Majski]] latem 1941. Od października 1941 był delegatem Ambasady RP w [[Taszkent|Taszkencie]]<ref name="słownik">{{Cytuj książkę|autor=Piotr Majewski|inni=Grzegorz Mazur (red. nauk.)|tytuł=Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny|tom=III K-Ł|wydawca=Wydawnictwo Sejmowe|miejsce=Warszawa|data=2005|strony=296}}</ref>.
 
=== Na emigracji ===