Maxime Weygand: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m WP:SK, szablon |
m Nie był jej szefem |
||
Linia 28:
== Życiorys ==
Ukończył oficerską szkołę w 1887 roku. Uczestnik [[I wojna światowa|I wojny światowej]]. Od listopada 1917 roku członek Wyższej Rady Wojskowej, od marca następnego roku [[szef sztabu|szef]] [[Sztab]]u Generalnego. Był członkiem [[Komisja Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji do określenia granic państwa polskiego|Komisji Ministerstwa Spraw Zagranicznych Francji do określenia granic państwa polskiego]]<ref>Eugeniusz Romer, ''Pamiętnik paryski 1918-1919'', przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I, Wrocław 2010, s. 283-284</ref>. W 1920 członek [[Misja Międzysojusznicza do Polski|Misji Międzysojuszniczej do Polski]]
Od 1935 roku w stanie spoczynku, w 1939 roku powołany do armii ponownie, dowódca Armii „Lewant”. 19 maja 1940 roku mianowany Naczelnym Wodzem Sił Zbrojnych Francji (zastąpił niewiele młodszego gen. [[Maurice Gamelin|Maurice'a Gamelina]]) i sił alianckich we Francji. Współodpowiedzialny za [[Kampania francuska 1940|klęskę i kapitulację Francji]] w tym samym roku. W okresie czerwiec – wrzesień 1940 roku minister obrony w [[Francja Vichy|rządzie Vichy]], od jesieni delegat [[Philippe Pétain|Philippe’a Pétaina]] i Naczelny Dowódca wojsk francuskich w Afryce Północnej. Podpisał układ z [[Stany Zjednoczone|USA]] w 1941 roku. Po zajęciu przez [[Wehrmacht]] w listopadzie 1942 roku nieokupowanej strefy Francji aresztowany przez Niemców i deportowany do [[III Rzesza|Rzeszy]], przebywał w obozie jenieckim. Zwolniony w 1945 roku. Po wojnie sądzony, zrehabilitowany w 1948 roku.
| |||