Anna Kowalska-Lewicka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. |
zamiana bib. na przypisy. #1lib1ref #1lib1refcee Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
||
Linia 13:
|www =
}}
'''Anna Kowalska-Lewicka''' (ur. [[24 maja]] [[1920]] w [[Kraków|Krakowie]], zm. [[20 sierpnia]] [[2009]] w Krakowie) – polska uczona, etnograf, prezes [[Polskie Towarzystwo Ludoznawcze|Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego]]<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Anna Spiss |tytuł = Dr Anna Kowalska-Lewicka (1920–2009) |czasopismo = PAUza Akademicka |data = 10 grudnia 2009 |numer = 59 |s = 3 |url = http://pauza.krakow.pl/59_3_2009.pdf}}</ref>.
== Życiorys ==
Była córką wybitnego orientalisty [[Tadeusz Jan Kowalski|Tadeusza Kowalskiego]] i Zofii z Medweckich, a siostrą [[Kazimierz Kowalski (zoolog)|Kazimierza Kowalskiego]], profesora zoologii i prezesa Polskiej Akademii Umiejętności. Uczęszczała do Państwowego Gimnazjum Żeńskiego im. Królowej Wandy i złożyła w nim egzamin dojrzałości w 1938. W tymże roku rozpoczęła studia filozoficzne na [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]], które niebawem zmuszona była kontynuować na [[Tajne nauczanie|tajnych kompletach]]; słuchała wykładów z archeologii, antropologii, historii sztuki, a szczególnie zainteresowały ją zajęcia z etnografii u [[Roman Reinfuss|Romana Reinfussa]]. Niemal od początku okupacji udzielała się w konspiracji bliskiej Armii Krajowej, zajmując się m.in. kolportażem prasy. Przez pewien czas pracowała jako urzędniczka w [[Rada Główna Opiekuńcza (1940–1945)|Radzie Głównej Opiekuńczej]], od 1942 była pracownikiem zarządzanego przez Niemców [[Muzeum Archeologiczne w Krakowie|Muzeum Archeologicznego w Krakowie]]. W instytucji tej pozostawała zatrudniona również po II wojnie światowej, do 1953.
Wyniesiona z czasu tajnych kompletów fascynacja etnografią, a także tradycje rodzinne (przede wszystkim etnograficzna pasja ojca) przesądziły o jej powojennych studiach w tej dziedzinie. Za swojego mistrza uważała profesora [[Kazimierz Moszyński (etnograf)|Kazimierza Moszyńskiego]]. W 1948 uzyskała na Uniwersytecie Jagiellońskim magisterium filozofii w zakresie etnografii na podstawie pracy ''Ceramika kopieniaczych szczepów Ameryki Południowej''. Badania terenowe na potrzeby pracy magisterskiej prowadziła w latach 1947–1948 w czasie prywatnej podróży do Kolumbii, Ekwadoru, Boliwii i Peru, gdzie zapoznała się z kulturą kreolską oraz kulturami Indian dorzecza Ukajali i płaskowyżu andyjskiego Peru i Boliwii. Etnografii Ameryki Łacińskiej poświęciła również dysertację doktorską ''Zarys kultury Indian Shipibo na tle innych kultur Indian leśnych Ameryki Południowej'', przygotowaną pod kierunkiem Kazimierza Moszyńskiego i obronioną w 1950 na Uniwersytecie Jagiellońskim<ref name=":0" />.
W 1954 przeszła do pracy w Zakładzie Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk w Krakowie. W latach 1963–1971 była zastępcą kierownika Pracowni Etnografii Instytutu Historii Kultury Materialnej w Łodzi. W 1971 powróciła do instytutu krakowskiego i kierowała w nim Pracownią Etnograficzną do przejścia na emeryturę 31 sierpnia 1980.
Linia 34:
Mężem jej był [[Tadeusz Lewicki (profesor)|Tadeusz Lewicki]], orientalista, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zmarła 20 sierpnia 2009 w Krakowie, pochowana została w grobie rodzinnym na [[Cmentarz Rakowicki|Cmentarzy Rakowickim]]. Cieszyła się opinią dobrego organizatora, człowieka o silnej osobowości i niezależnych sądach.
==
{{Przypisy
}}
{{Kontrola autorytatywna}}
| |||