Wikipedia

Wybory do Konstytuanty w Rosji 1917: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne redakcyjne
Linia 2:
[[Plik:Russian Constituent Assembly Election 1917.png|400px|thumb|Wyniki wyborów i podział mandatów w [[Wszechrosyjskie Zgromadzenie Ustawodawcze|Konstytuancie]] w 1917]][[Plik:Petrograd Russian Constituent Assembly election posters.jpg|250px|thumb|Plakaty w czasie kampanii wyborczej w [[Petersburg|Piotrogrodzie]] 1917]]
 
'''Wybory do [[Wszechrosyjskie Zgromadzenie Ustawodawcze|Zgromadzenia Ustawodawczego Rosji]] - Konstytuanty''' były konsekwencją [[Rewolucja lutowa 1917|rewolucji lutowej w 1917 roku]] i obalenia przez nią [[samodzierżawie|caratu]]. Wybory zostałyZostały wyznaczone przez [[Rząd Tymczasowy Rosji|Rząd Tymczasowy]] na {{Data|1917-11-25}}. [[Bolszewicy]], którzy przejęli władzę w wyniku [[Rewolucja październikowa|przewrotu w Piotrogrodzie]] {{Data|1917-11-07}}, po początkowych wahaniach podtrzymali datę wyborów, wydając stosowny dekret. WyboryGłosowanie rozpoczęłyrozpoczęło się 25 listopada 1917 roku w Piotrogrodzie, w tydzień później odbyłyodbyło się w Moskwie, a w ciągu następnejnastępnych dekady10 dni w reszcie Rosji. Zakończyły się one zdecydowanym zwycięstwem [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowców (socjalistów-rewolucjonistów)]], którzy zdobyli 17 943 000 głosów - prawie dwa razy więcej głosów od [[Bolszewicy|bolszewików]] (10 661 000 głosów - na drugim miejscu). Na dalszych miejscach znaleźli się [[Partia Konstytucyjno-Demokratyczna|kadeci]] oraz [[mienszewicy]]<ref name="ReferenceA">{{Cytuj|autor = [[Richard Pipes]]; |tytuł = Rewolucja Rosyjska |data = 1994 |isbn = 83-01-11521-1 |inni = Tadeusz Szafar (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |s = 427-428 |oclc = 69600798 }}</ref>.
 
Wybory zakończyły się zdecydowanym zwycięstwem [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowców (socjalistów-rewolucjonistów)]], którzy zdobyli 17 943 000 głosów - prawie dwa razy więcej od [[Bolszewicy|bolszewików]] (10 661 000 głosów - na drugim miejscu). Na dalszych miejscach znaleźli się [[Partia Konstytucyjno-Demokratyczna|kadeci]] oraz [[mienszewicy]]<ref name="ReferenceA">{{Cytuj|autor = [[Richard Pipes]]; |tytuł = Rewolucja Rosyjska |data = 1994 |isbn = 83-01-11521-1 |inni = Tadeusz Szafar (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. [[Wydawnictwo Naukowe PWN|PWN]] |s = 427-428 |oclc = 69600798 }}</ref>.
Frekwencja wyborcza była bardzo wysoka, w [[Petersburg|Piotrogrodzie]] i [[Moskwa|Moskwie]] blisko 70% uprawnionych do głosowania, na wsi w niektórych okręgach zbliżała się do 100%.▼
 
▲Frekwencja wyborcza była bardzo wysoka, w [[Petersburg|Piotrogrodzie]] i [[Moskwa|Moskwie]] blisko 70% procent uprawnionych do głosowania, na wsi w niektórych okręgach zbliżała się do 100% procent.
Bolszewicy wygrali w Piotrogrodzie i Moskwie (ponad 45% głosów), a także w 27 na 38 stolic [[gubernia|guberni]]. Ponieważ jako jedyna z partii obiecywali niezwłoczne przystąpienie do rozmów pokojowych uzyskali poparcie żołnierzy i marynarzy, zwłaszcza garnizonów miast. Żołnierze chcieli wracać do domu, jak najszybciej, by uczestniczyć w podziale ziemi. W konsekwencji w garnizonie moskiewskim na bolszewików oddano 71,3% głosów, a w piotrogrodzkim 74,3% głosów. W czterech armiach liniowych, z których wyniki się zachowały, otrzymali 56% głosów.▼
 
▲Bolszewicy wygrali w Piotrogrodzie i Moskwie (ponad 45% głosów), a także w 27 na 38 stolic [[gubernia|guberni]]. Ponieważ jako jedyna z partii obiecywali niezwłoczne przystąpienie do rozmów pokojowych uzyskali poparcie żołnierzy i marynarzy, zwłaszcza garnizonów miast. Żołnierze chcieli wracać do domu, jak najszybciej, by uczestniczyć w podziale ziemi. W konsekwencji w garnizonie moskiewskim na bolszewików oddano 71,3% procent głosów, a w piotrogrodzkim 74,3% procent głosów. W czterech armiach liniowych, z których wyniki się zachowały, otrzymali 56% procent głosów.
Z kolei na listy partii kadetów padło wprawdzie 2.088 000 głosów, czyli 4,7% ogółu oddanych głosów, jednak w Piotrogrodzie uzyskali 26,2% głosów, a w Moskwie - 34,2% głosów (36,4% bez głosów garnizonu Moskwy), co dawało im w obu przypadkach drugie miejsce po bolszewikach (w Moskwie bolszewicy otrzymali 45,3% głosów bez garnizonu). Kadeci wygrali z bolszewikami w 11 na 38 stolic [[gubernia|guberni]], a w wielu innych zajmowali drugie miejsce, przy niewiele gorszych wynikach. Partia kadetów była drugą najsilniejszą partią w rosyjskich miastach, prawie o tym samym poparciu co bolszewicy. Rosyjscy chłopi stanowiący większość społeczeństwa poparli prawie jednomyślnie eserowców (socjalistów-rewolucjonistów). Na listy współpracujących z bolszewikami [[Lewicowi eserowcy|lewicowych eserowców]], którzy w zamyśle Lenina mieli odebrać głosy partii [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowców]], padło zaledwie 451.000 głosów - 1% głosów oddanych<ref name="ReferenceA"/>.▼
 
▲Z kolei na listy partii kadetów padło wprawdzie 2.088 000 głosów, czyli 4,7% procent ogółu oddanych głosów, jednak w Piotrogrodzie uzyskali 26,2% procent głosów, a w Moskwie - 34,2% głosówprocent (36,4% bez głosów garnizonu Moskwy), co dawało im w obu przypadkach drugie miejsce po bolszewikach (w Moskwie bolszewicy otrzymali 45,3% procent głosów bez garnizonu). Kadeci wygrali z bolszewikami w 11 na 38 stolic [[gubernia|guberni]], a w wielu innych zajmowali drugie miejsce, przy niewiele gorszych wynikach. Partia kadetów była drugą najsilniejszą partią w rosyjskich miastach, prawie o tym samym poparciu co bolszewicy. Rosyjscy chłopi stanowiący większość społeczeństwa poparli prawie jednomyślnie eserowców (socjalistów-rewolucjonistów). Na listy współpracujących z bolszewikami [[Lewicowi eserowcy|lewicowych eserowców]], którzy w zamyśle Lenina mieli odebrać głosy partii [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowców]], padło zaledwie 451.000 głosów - 1% głosów oddanych<ref name="ReferenceA"/>.
 
Rosyjscy chłopi stanowiący większość społeczeństwa poparli prawie jednomyślnie eserowców (socjalistów-rewolucjonistów). Jednak w miastach mieli oni niewielkie poparcie - nie wygrali wyborów w żadnej z 38 stolic gubernialnych, ustępując zarówno bolszewikom, jak i kadetom.
 
Na listy współpracujących z bolszewikami [[Lewicowi eserowcy|lewicowych eserowców]], którzy w zamyśle Lenina mieli odebrać głosy partii [[Partia Socjalistów-Rewolucjonistów|eserowców]], padło zaledwie 451.000 głosów - 1 procent głosów oddanych<ref name="ReferenceA"/>.
 
Na 715 miejsc w Zgromadzeniu bolszewicy uzyskali 175 mandatów.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Wybory_do_Konstytuanty_w_Rosji_1917”