Prefacja: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m szablon Znacznik: Edytor kodu źródłowego 2017 |
Znaczniki: Wycofane Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej) |
||
Linia 13:
=== Starodawność i znaczenie dialogu otwierającego ===
Dialog na początku prefacji rozpoczynającej Kanon rzymski jest jedną z najstarszych formuł liturgicznych. Pochodzi z liturgii żydowskiej. Trzeci wers „dzięki składajmy” ma swe korzenie w wezwaniu do ''dziękczynienia'' (dosł. {{lang|el}} ''eucharistía''), które w trakcie żydowskiego [[Seder|sederu paschalnego]] przewodniczący kieruje do obecnych, zachęcając ich do włączenia się duchowo w uroczyste [[Berachot (Talmud)|błogosławieństwo]] zwane ''birkat ha-mazon''. Jest ono wygłaszane przy trzecim kielichu{{odn|Dix|1993|s=15}}{{odn|Bouyer|2015|odn=a|s=208-209}}. W prefacji cały dialog brzmi następująco:
K: Dominus vobiscum
W: Et cum spiritu tuo.
K: Sursum corda.
W: Habemus ad Dominum.
K: Gratias agamus Domino Deo nostro.
W: Dignum et justum est.
===Prefacja===
Na każdy okres liturgiczny przewidziana jest inna prefacja, jednak przez większość roku używana jest prefacja zwykła:
Vere dignum et justum est, æquum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere: Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus. Qui cum unigenito Filii tuo, et Spiritu Sancto, unus es Deus, unus es Dominus, non in unius singularitate personæ, sed in unius Trinatate substantiæ. Quid enim de tua gloria, revelante te, credimus, hoc de Filio tuo, hoc de Spiritu Sancto, sine differentia discretionis sentimus. Ut in confessione veræ, sempoternæque Deitatis, et in personis proprietas, et in essentia unitas, et in majestate adoretur æqualitas. Quam laudant Angeli, atque Archangeli, Cherubin quoque ac Seraphin: qui non cessant clamare quotidie, una voce dicentes.
== Prefacje w posoborowym Mszale rzymskim ==
| |||