Lesław Bartelski: Różnice pomiędzy wersjami

Lesław Bartelski nie angażował się w działalność opozycyjną, zajmował kierownicze stanowiska w mediach i pełnił wiele wyżej wspomnianych funkcji w oficjalnych instytucjach, organizacjach i stowarzyszeniach. Jak ustaliła Joanna Siedlecka<ref>{{Cytuj |autor = Joanna Siedlecka |tytuł = Kryptonim "Liryka". Bezpieka wobec literatów. Prószyński i S-ka, Warszawa 2009, s. 140-143. |data = }}</ref>, Służba Bezpieczeństwa próbowała wielokrotnie pozyskać go do współpracy, ale on zawsze zachowywał się godnie, zdecydowanie odmawiał i twierdził, że na własne środowisko nie będzie donosił. W 1974 roku podczas pogrzebu Melchiora Wańkowicza w imieniu Związku Literatów Polskich wygłosił przemówienie, w którym przedstawił zmarłego jako wielkiego pisarza, dobrego patriotę i człowieka uczciwego, nękanego przez władze PRL. To wszystko sprawiło, że -– jak sądzi Siedlecka -– SB rozpuszczało w środowisku literackim plotki dyskredytujące Bartelskiego i sugerujące jego współpracę z organami bezpieczeństwa.

Jest autorem ponad 50 pozycji wydawniczych. Głównym tematem jego twórczości są losy [[Pokolenie Kolumbów|Pokolenia Kolumbów]]. Do najważniejszych pozycji należy powieści ''Genealogia ocalonych'' (1963) oraz ''Termopile literackie'' (2002), jak również popularne monografie ''Powstanie warszawskie'' (1965), ''Mokotów 1944'' (1971), ''Pułk AK „Baszta”'' (1990) oraz leksykon ''Polscy pisarze współcześni 1939-19911939–1991'' (1995).

* 1984 -– [[Medal 40-lecia Polski Ludowej]]<ref>''Uznanie dla twórców kultury'' /w/ ''Trybuna Robotnicza'', nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2</ref>