Seweryn Nalewajko: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
m drobne redakcyjne, źródła/przypisy |
||
Linia 1:
{{
|imię i
|imię i nazwisko org = Seweryn (Semerij) Nalewajko
|
|
|
|opis
|
|
|
|
|data śmierci = 11 kwietnia 1597
|
|
|
|
|wojny i bitwy = [[Powstanie Kosińskiego]]<br />''[[Bitwa pod Piątkiem (1593)|Bitwa pod Piątkiem]]''<br />[[Powstanie Nalewajki]]<br />''[[Bitwia nad Ostrym Kamieniem]]''<br />''[[Bitwa pod Łubniami]]''
▲ |żona =
|
|odznaczenia =
|commons =
▲ |wikiźródła =
}}
[[Plik:Nalivayko R.jpg|thumb|Rewers [[Ukraina|ukraińskiej]] monety 20 [[hrywna|hrywien]] z wizerunkiem Nalewajki]]
Linia 33 ⟶ 31:
{{lang|uk}}</ref>. Jako syn kuśnierza z Husiatyna, który popadł w zatarg z dziedzicem miasteczka [[Marcin Kalinowski|Marcinem Kalinowskim]]<ref>{{Cytuj |autor = Władysław Andrzej Serczyk |tytuł = Na dalekiej Ukrainie. Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku |data = 2008 |miejsce = Kraków |wydawca = Avalon |s = 130}}</ref> i został zabity przez jego sługi, zbiegł w służbę żołnierską. Początkowo walczył przeciwko kozakom u [[Konstanty Wasyl Ostrogski|Konstantego Ostrogskiego]], skąd też do nich zbiegł<ref>[[Karol Szajnocha]], [http://books.google.pl/books?id=tYIfAAAAYAAJ&printsec=frontcover&dq=%22dwa+lata+dziej%C3%B3w+naszych%22&source=bl&ots=UEdw_ZtXbP&sig=wxw7auvJJ7N5W-T9lpj9egQO-aw&hl=pl&ei=HU_tS63OK-ijOM7W7egH&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1&ved=0CBQQ6AEwAA#v=onepage&q&f=false Dwa lata dziejów naszych, 1646-1648: opowiadanie i źródła], str. 71</ref>. Tam jako dowódca bandy łupieskiej wyprawiał się na [[Turcy|Turków]] i [[Tatarzy|Tatarów]], pustosząc Mołdawię i Węgry.
W czasie [[Powstanie Kosińskiego|powstania Kosińskiego]] uczestniczył w 1593 roku w [[Bitwa pod Piątkiem (1593)|bitwie pod Piątkiem]]<ref>Jacek Komuda, ''Warchoły i pijanice, czyli, Poczet hultajów z czasów Rzeczypospolitej szlacheckiej''. Fabryka Słów, 2004 s. 172.</ref>.
W 1595 wykorzystując niepokoje
Według opowieści, które do dnia dzisiejszego są obecne wśród ludu ukraińskiego, Polacy mieli atamana upiec we wnętrzu miedzianego konia. Inna wersja mówiła o wole<ref>Jerzy Besala: ''Tajemnice historii Polski''. Wydawnictwo Publicat, s. 224</ref>.
|