{{nihongo|'''Tō-ji'''|東寺||„Świątynia Wschodnia”}} – jedna z najstarszych i najważniejszych [[klasztor buddyjski|świątyń]] [[buddyzm|buddyjskich]] w [[Japonia|Japonii]], znajduje się w [[Kioto]], w [[1994]] roku wpisana na [[lista światowego dziedzictwa UNESCO|listę światowego dziedzictwa UNESCO]] jako część obiektu [[Zespół zabytkowy dawnego Kioto, Uji i Ōtsu]]. Obejmuje kilkanaście budowli, z których większość to wysokiej klasy zabytki. Najsłynniejszą z nich jest zbudowana w roku 826 pięciokondygnacyjna [[pagoda]] o wysokości 57 m, najwyższa na terenie Japonii. Pięciokrotnie zniszczona przez pożary, obecnie istniejąca została odbudowana w 1643 roku. Główny pawilon (''[[kondō]]''), pochodzący z VIII w., również zniszczony przez pożar w roku 1486, zrekonstruowano na początku XVII w.
== Historia ==
Świątynię wzniesiono w [[Kioto]] w [[607]] roku w pobliżu południowej bramy miasta, zwanej [[Rashōmon (brama)|Rashōmon]], na polecenie cesarza [[Kammu]] po przeniesieniu stolicy z [[Nara (miasto w Japonii)|Nary]]. Druga ze świątyń w tej okolicy, ''Sai-ji'' (Świątynia Zachodnia) nie zachowała się. Tō-ji była największą świątynią [[Heiankyō]]. W roku 804, po swym powrocie z Chin, sławny mnich [[Kūkai]] umieścił w niej przywiezione dzieła sztuki buddyjskiej. Na terenie kompleksu Tō-ji przechowywanych jest do dziś wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne i rękopisy. Zespół sakralny składa się z kilkunastu budowli, z których większość to wysokiej klasy zabytki. Najsłynniejszą z nich jest zbudowana w roku 826 pięciokondygnacyjna [[pagoda]] o wysokości 57 m, najwyższa na terenie Japonii. Pięciokrotnie zniszczona przez pożary, obecnie istniejąca została odbudowana w 1643 roku. Główny pawilon (''[[kondō]]''), pochodzący z VIII w., również zniszczony przez pożar w roku 1486, zrekonstruowano na początku XVII w.
