Yvette Roudy: Różnice pomiędzy wersjami

Na początku lat 60-tych pod wpływem książki ''The Feminine Mystic'' i Mouvement Démocratique Féminin (MDF) zakłada pismo i zaczyna się angażować w walkę na rzecz równouprawnienia. Szybko zdaje sobie sprawę, że aby rozpocząć debatę na temat sytuacji kobiet, trzeba również zaangażować się politycznie i dlatego zaczyna od 1965 wspierać kandydaturę [[François Mitterrand|Mitterranda]] na prezydenta, a później również [[Partia Socjalistyczna (Francja)|Partię Socjalistyczną]]<ref>{{Cytuj stronę |url = https://www.franceculture.fr/personne-yvette-roudy.html |tytuł = ''Biographie d'Yvette RoudyBiographie d'Yvette Roudy'' |opublikowany = franceculture.fr |język = fr |data dostępu = 2021-02-2627}}</ref>. Od 1979 do 1981 zasiadała w [[Parlament Europejski|Parlamencie Europejskim]] [[Posłowie do Parlamentu Europejskiego I kadencji|I kadencji]]. W okresie od 21 maja 1981 do 21 maja 1985 była ministrem delegowanym ds. praw kobiet w pierwszym, drugim, trzecim rządzie premiera [[Pierre Mauroy|Mauroy'a]] i rządzie [[Laurent Fabius|Fabiusa]], a następnie do 20 marca 1986 ministrem praw kobiet w rządzie Fabiusa<ref>{{Cytuj |tytuł = ''Kronika kobiet'' |data = 1993 |isbn = 83-900331-5-1 |inni = Marian B Michalik (red.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Wydawnictwo „Kronika” |s = 598}}</ref><ref>{{Cytuj stronę |url = http://www.assemblee-nationale.fr/connaissance/collection/connaissance-2-gouvernements.pdf |tytuł = ''LES GOUVERNEMENTS ET LES ASSEMBLÉES PARLEMENTAIRES SOUS LA Ve RÉPUBLIQUE'' |opublikowany = assemblee-nationale.fr |język = fr |data dostępu = 2021-02-25}}</ref>. Od 1986 do 1993 i od 1997 do 2002 była deputowaną do [[Zgromadzenie Narodowe (Francja)|Zgromadzenia Narodowego]] [[V Republika Francuska|V Republiki]] VIII, IX, XI kadencji<ref name="assemblee" />. W latach 1989-2001 była merem [[Lisieux]]<ref name="legifrance" />.