Sobór Trójcy Świętej w Petersburgu (Ławra Aleksandra Newskiego): Różnice pomiędzy wersjami

Większość cennego wyposażenia soboru została zarekwirowana podczas [[Konfiskata majątku Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 1922|akcji konfiskaty kosztowności cerkiewnych w 1922]]<ref name="enc"/>, na co wyraził zgodę metropolita piotrogrodzki [[Beniamin (Kazanski)|Beniamin]]. Hierarcha doprowadził także do pozostawienia w soborze relikwii św. Aleksandra Newskiego razem z cennym relikwiarzem. Przedmioty te pozostały w świątyni do jesieni 1922; zostały zarekwirowane już po śmierci hierarchy, który latem tego samego roku został oskarżony o działalność kontrrewolucyjną i [[Rozstrzelanie|rozstrzelany]]<ref>A. Kaszewarow, ''Православная Российская Церковь и советское государство (1917–1922)'', Издательство Крутицкого подворья, Moskwa 2005., ss.198–200 i 372.</ref>. Od 1923 do 1926 sobór pozostawał w rękach [[Odnowicielstwo|Żywej Cerkwi]]<ref name="enc" />.

 

 

Władze radzieckie zgodziły się na przywrócenie świątyni jej pierwotnych funkcji w 1955, jednak jej przekazanie wiernym było możliwe dopiero po dwuletnim remoncie. 12 września 1957 metropolita leningradzki [[Eleuteriusz (Woroncow)|Eleuteriusz]] dokonał powtórnego poświęcenia budynku. W latach 1957–1960 oraz 1986–1988 przeprowadzane były kolejne etapy prac renowacyjnych w soborze, zaś w 1989 w obiekcie ponownie wystawiono dla kultu relikwie św. Aleksandra Newskiego, zwrócone ze zbiorów leningradzkiego Muzeum Religii i Ateizmu. Sarkofag, w którym pierwotnie je przechowywano, pozostał w zbiorach Ermitażu<ref name="enc"/>.