Język norn: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Wodzin (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
PG (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji 62309284 autorstwa Wodzin (dyskusja), potrzebne źródło
Znacznik: Anulowanie edycji
Linia 28:
Podobnie jak w innych [[języki germańskie|językach germańskich]] [[czasownik]] w języku norn miał dwa [[czas (językoznawstwo)|czasy]] (teraźniejszy i przeszły) i trzy [[tryb (językoznawstwo)|tryby]] (przypuszczający, oznajmujący i rozkazujący). Czasowniki mogły mieć [[Koniugacja (językoznawstwo)|koniugację]] mocną lub słabą. Norn posiadał dwie [[liczba (językoznawstwo)|liczby]] (pojedynczą i mnogą) i trzy [[rodzaj gramatyczny|rodzaje]] (męski, żeński i nijaki). [[Rzeczownik]]i miały cztery [[deklinacja (językoznawstwo)|przypadki]] ([[Mianownik (przypadek)|mianownik]], [[Dopełniacz (przypadek)|dopełniacz]], [[Celownik (przypadek)|celownik]] oraz [[biernik]]).
 
Nie wiadomo dokładnie, kiedy język norn wymarł; możliwe, że mówiono nim jeszcze w niektórych częściach tych wysp do [[XVIII wiek]]u, prawdopodobnie ostatnią osobą posługującą się norn był szkocki rybak - Walter Sutherland, zmarły ok. 1850. Pojedyncze słowa, zaadaptowane do angielskiego lub szkockiego przetrwały śmierć języka. Spośród współcześnie funkcjonujących języków najbardziej zbliżone do języka norn są [[język farerski|farerski]] i [[język islandzki|islandzki]].
 
Do dzisiaj zachowało się niewiele fragmentów zapisanych w języku norn: kilka inskrypcji [[runy|runicznych]], dokumentów zapisanych w alfabecie łacińskim i zapisów mówionego języka (np. „ballada o Hildinie”). Jednym z ocalałych tekstów jest chrześcijańska modlitwa ''[[Ojcze nasz]]''.