Procesy zwierząt: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Cechy sądów świeckich: jęz. |
|||
Linia 28:
Źródłami informacji na temat świeckich procesów zwierząt są często wzmianki w miejskich księgach rachunkowych, dotyczące opłacenia [[kat]]ów mających stracić zwierzę czy cieśli przygotowujących narzędzia egzekucji{{odn|Pastoureau|2006|s=37}}. Podobnie jak w przypadku procesów kościelnych, zwierzętom wyznaczano obrońcę{{odn|Rath-Vegh|1973|s=54}}. [[Kara (prawo)|Karze]] mogły towarzyszyć inne sankcje, jak m.in. wystawienie na widok publiczny, poniżenie, okaleczenie{{odn|Pastoureau|2006|s=47}}. Przed rozpoczęciem procesu zwierzę bywało zamykane w areszcie. Znane są przypadki, kiedy [[wyrok]] oficjalnie odczytywano w jego obecności w celi{{odn|Rath-Vegh|1973|s=55}}.
[[Plik:Дикие кабаны. Миниатюра из Абердинского бестиария.png|thumb|left|Świnie, z racji licznych tragicznych wypadków, które były ich udziałem, regularnie występowały w roli podsądnego w procesach typu świeckiego (na zdj. miniatura z XII- wiecznego [[Bestiariusz z Aberdeen|Bestiariusza z Aberdeen]])]]Zwierzętami najczęściej pojawiającymi się w źródłach w roli oskarżonego w tego typu procesach były świnie, co tłumaczy się faktem, że zwierzęta te powszechnie i w sposób niekontrolowany błąkały się po ulicach europejskich miast w poszukiwaniu pożywienia, stanowiąc stałe zagrożenie dla dzieci i doprowadzając do licznych wypadków{{odn|Gogłoza|2017|s=66}}{{odn|Pastoureau|2006|s=48-50}}. Najszerzej znanym jest proces maciory z Falaise z 1366 r., który, z jednej strony będąc przykładowym sądem oskarżonego o
Właściciel zwierzęcia, które dopuściło się przestępstwa, nie ponosił z reguły kary innej ponad tę wynikającą z samej jego utraty{{odn|Pastoureau|2006|s=39-40}}. Po egzekucji ciało zwierzęcia najczęściej grzebano w całości, zdarzały się wyjątki, np. w [[Niderlandy (region historyczny)|Niderlandach]], gdzie po przeprowadzonej egzekucji mięsem zwierzęcia dysponowano w rozmaity sposób{{odn|Gogłoza|2017|s=67}}. W nieczęstych wypadkach wydawano wyroki uniewinniające oraz ułaskawiano{{odn|Gogłoza|2017|s=68}}. W 1499 r. wół, który zabił dziecko, skazany został na 10 lat ciężkich robót. Pod koniec XVII wieku w Rosji kozła, którego oskarżono o podobną zbrodnię, zesłano na [[Syberia|Syberię]]{{odn|Gogłoza|2017|s=67}}. Kodeks karny [[Królestwo Sardynii|Sardynii]] z 1395 r. przewidywał konkretne kary dla osłów, które przyłapano na czynieniu szkody na cudzym terenie: za pierwszym razem w postaci obcięcia jednego ucha, w przypadku powtórzenia się wykroczenia osioł miał stracić drugie{{odn|Rath-Vegh|1973|s=56}}.
| |||