I Shall Be Free No. 10: Różnice pomiędzy wersjami

Jeden z tych utworów Boba Dylana, który – mimo swoich niezaprzeczalnych wartości – nie był wykonywany nigdy na koncercie przez jego autora ani nie był wykonywany przez innych artystów.

Jest to oczywista kontynuacja „[[I Shall Be Free]]”, który zamykał poprzedni album ''[[The Freewheelin’ Bob Dylan]]''. Dylan utrzymuje tu styl poprzednika stosując podobnie zabawne intelektualne, [[dadaizm|dadaistyczne]] nonsensy. Jest to także utwór, który należy w pewien sposób także do tradycji [[Woody Guthrie|Woody’ego Guthrie]], gdyż posługuje się podobnym typem humoru.

Jest to ostatni „mówiony blues” (ang. talkin' blues) w twórczości Dylana. Ta właśnie forma pozwoliła mu na sparodiowanie zarówno wymyślnej „pracy nóg” [[Muhammad Ali (amerykański bokser)|Cassiusa Claya]], jak i jego sposobu wypowiadania się. Polityczne wypowiedzi boksera wyprowadza z szaleństwa [[zimna wojna|zimnej wojny]] oraz z pojawienia się w życiu politycznym [[Stany Zjednoczone|USA]] skrajnie prawicowego [[senator]]a [[Barry Goldwater|Barry’ego Goldwatera]].