Wikipedysta:Gbylski/brudnopiskabel: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1:
'''Zdzisław Morawski''' (ur. [[6 września]] [[1926]] we wsi [[Białe Błota (powiat aleksandrowski)|Białe Błota]] koło [[Aleksandrów Kujawski|Aleksandrowa Kujawskiego]], zm. [[28 października]] [[1992]] w [[Gorzów Wielkopolski|Gorzowie Wielkopolskim]]) – funkcjonariusz [[PolskaUrząd Bezpieczeństwa|polskiUrzędu Bezpieczeństwa]], poetafunkcjonariusz [[PPR]] i [[PZPR]], działacz społeczny i kulturalny, poeta i prozaik.
 
Podczas wojny przymusowo pracował m.in. w [[Poznań|Poznaniu]], [[Berlin]]ie i [[Bielawa|Bielawie]]. Po zakończeniu wojny w maju 1945 wraca do rodzinnego Aleksandrowa Kujawskiego, wstępuje do [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] oraz składa podanie o przyjęcie do [[Urząd Bezpieczeństwa|Urzędu Bezpieczeństwa]]. Od czerwca 1945 pełni służbę w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w [[Szubin|Szubinie]] (od marca 1946 w stopniu sierżanta), a od września 1946 w Powiatowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w [[Nowe Miasto Lubawskie|Nowym Mieście Lubawskim]]. W roku 1946 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Z powodu nadużycia alkoholu oraz oskarżenia o okradzenie więźnia został zwolniony ze służby w UB w kwietniu 1947 i aresztowany. Sprawa kradzieży została umorzona na mocy [[Amnestia w 1947 roku|amnestii z 22 lutego 1947]]. Po zwolnieniu z aresztu w lipcu 1947 udał się do [[Wrocław|Wrocławia]], gdzie podjął pracę w fabryce konfekcyjnej oraz trafił na kilkumiesięczne przeszkolenie do wojewódzkiej szkoły przygotowującej kadry dla PPR. Po ukończeniu tego przeszkolenia w grudniu 1947 przyjechał do [[Gorzów Wielkopolski|Gorzowa Wielkopolskiego]]. Od początku 1948 roku był aktywny w gorzowskich strukturach PPR, najpierw jako instruktor, a następnie od czerwca 1948 jako II sekretarz Komitetu Miejskiego PPR. Brał aktywny udział w likwidacji przedsiębiorczości prywatnej na terenie Gorzowa w ramach [[Bitwa o handel|bitwy o handel]]. Brał czynny udział w usuwaniu na masową skalę z PPR oraz z kierowniczych stanowisk w urzędach i instytucjach osób. Ofiara tych czystek był między innymi pierwszy powojenny starosta gorzowski, późniejszy wicewojewoda poznański [[Florian Kroenke]] i jego współpracownicy. W lutym 1949 decyzją władz wojewódzkich Zdzisław Morawski objął stanowisko II sekretarza Komitetu Powiatowego [[PZPR]] w [[Świebodzin|Świebodzinie]]. Od października 1949 do lipca 1950 odbył roczny kurs w [[Centralna Szkoła Partyjna PZPR|Centralnej Szkole Partyjnej PZPR]] w [[Łódź|Łodzi]]. Po ukończeniu tego kursu został skierowany do pracy w [[KC PZPR]]. W czasie pobytu w Warszawie skomplikowała się jego sytuacja rodzinna. Kłótnie z żoną, skargi żony na męża w KC oraz odkrycie okoliczności odejścia z pracy w SB spowodowały, że latem 1951 został zwolniony z pracy w KC i skierowany do pracy w [[CRZZ]], najpierw w Szczecinie, później w [[Czerwieńsk|Czerwieńsku]]. Równolegle do pracy w CRZZ odbył w latach 1952 - 1953 zaoczne eksternistyczne studia [[materializm dialektyczny|materializmu dialektycznego]] na [[Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR|Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR]]. W 1953 został przeniesiony do pracy w jednostkach państwowych jednostkach miejskiego handlu detalicznego (MHD). Będąc dyrektorem MHD w [[Pruszków|Pruszkowie]] 1954 został aresztowany pod zarzutem nielegalnego zakupu kapusty od prywatnego dostawcy. Odebrano mu legitymację PZPR. Po kilku miesiącach został zwolniony z aresztu. nie mógł nigdzie dostać pracy i szukał pomocy u byłych kolegów z KC. Tam usłyszał sugestię, że w jego sytuacji, aby się zresocjalizować, powinien podjąć pracę w kopalni lub kamieniołomie. Wybrał pracę w kamieniołomach w [[Gębczyce|Gębczycach]]. Tam, już w 8 dniu pracy uległ wypadkowi i stracił nogę.<ref>Dariusz Aleksander Rymar, "Przegrałem jak Żołnierz" Zdzisław morawski 6 IX1926 -28 X 1992 - biografia polityczna;Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim; 2020 </ref>
 
Po długim leczeniu w 1956 wrócił do Gorzowa z rentą inwalidzką, został rehabilitowany, odzyskał legitymację partyjną i do końca lat 80. należał do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]{{r|O}}. Rozpoczął nowy okres w swoim życiu - twórcy poezji i prozy. Debiutował trzema wierszami w 1957 r. w [[Nowe Sygnały|Nowych Sygnałach]]. W 1958 r. zdobył III nagrodę w konkursie [[Związek Literatów Polskich|Związku Literatów Polskich]]. W 1961 r. był członkiem założycielem oddziału ZLP w Zielonej Górze, którego w latach 1981–1983 był prezesem. Przez wiele lat był członkiem Komisji Rewizyjnej Zarządu Głównego ZLP.