Komunistyczna Partia Polski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Bibliografia: drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne, jęz., lit., ort. |
||
Linia 42:
{{Wikiźródła|Manifest programowy Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (1918)|Manifestu programowego KPRP z grudnia 1918}}
W sześć tygodni po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, 16–18 grudnia 1918 w Domu Handlowca w Warszawie przy ul. Zielnej, odbył się zjazd zarówno SDKPiL, jak i PPS-Lewicy. Obie partie postanowiły się połączyć i utworzyć nową organizację – Komunistyczną Partię Robotniczą Polski. Ów zjazd zjednoczeniowy odbywał się pod hasłem: ''Cała władza musi przejść w ręce proletariatu miast i wsi, zorganizowanego w Radach Delegatów Robotniczych''<ref>1918, grudzień 16-18. Platforma polityczna RKPP uchwalona przez Zjazd Organizacyjny. Dokument ten in extenso znajduje się w Wikiźródła: Dokumenty historyczne. Patrz również: KPP. Uchwały i rezolucje, t. I, Warszawa 1954, s. 42.</ref><ref name=zjazd>{{cytuj książkę |tytuł = Sprawozdanie ze Zjazdu Organizacyjnego KPRP. Zjednoczenie SDKPiL i PPS-Lewicy |rok = 1919 |miejsce = Warszawa}}</ref><ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Reguła |imię = Jan Alfred |autor link = Józef Mützenmacher |tytuł = Historia Komunistycznej Partii Polski w świetle faktów i dokumentów |rok = 1934 |wydawca = |miejsce = Warszawa |strony = 33–34 |id = {{ISBN|83-901295-0-7}} (edycja z 1994)}}</ref>.
W wyniku połączenia obu partii, automatycznie ich członkowie znaleźli się w KPRP i to niezależnie od tego czy byli oni w kraju, czy
Zjazd odrzucił uznanie ogłoszonej 11 listopada 1918 [[niepodległość|niepodległości]] [[II Rzeczpospolita|Polski]] i był w tej kwestii bardziej radykalny niż [[Włodzimierz Lenin]] i bolszewicy w Rosji, którzy deklarowali w roku 1918 – przynajmniej werbalnie – narodom wchodzącym w 1914 (przed wybuchem [[I wojna światowa|I wojny światowej]]) w skład Imperium Rosyjskiego, prawo do samookreślenia, aż do oderwania się od Rosji włącznie. Negatywne stanowisko wobec niepodległości miało swe korzenie w poglądach Róży Luksemburg, dominujących w dawnej SDKPiL, które później zostały określone w kręgach partyjnych jako „błędy luksemburgizmu”<ref>Dadzą się one sprowadzić do trzech punktów:
| |||