Milicja Faszystowska: Różnice pomiędzy wersjami

W [[1943]] roku po ustanowieniu [[Włoska Republika Socjalna|Włoskiej Republiki Socjalnej]] została przemianowana na Republikańską Gwardię Narodową i [[Czarne Brygady]].

W [[1922]] roku Czarne Koszule wzięły udział w [[Marsz na Rzym|Marszu na Rzym]]. Nie stanowiły one jednak większości kroczącej do stolicy. Także większość z nich została zatrzymana w pociągach lub na drogach przez służby policyjne nie stawiając większego oporu. Jednak grupa, która dotarła do Rzymu skutecznie wpłynęła na wyobraźnię króla [[Wiktor Emanuel III|Wiktora Emanuela III]] i powstrzymała go od wprowadzenie stanu wyjątkowego, dzięki czemu Benito Mussolini objął tekę premiera Włoch. Owo ''poświęcenie'' uczestników marszu, zwłaszcza Czarnych Koszul, było szeroko nagłaśnianie w propagandzie faszystowskiej.

Czarne koszule, jako organizacja, zostały ustanowione [[1 lutego]] [[1923]] roku. Wtedy to nadano im oficjalną nazwę: Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale (MVSN). Mussolini ogłosił, że Milicja stanowi integralną część sił zbrojnych, zachował jednak jej autonomię.

* zona (strefa) = [[Dywizjadywizja]]

* legione ([[legion]]) = [[Pułkpułk]]

== Stopnie ==

Początki Milicji Kolonialnej to rok [[1924]], kiedy to utworzono dwa legiony: 1. legion ''Oea'' z bazą w [[Trypolis]]ie i 2. legion ''Berenice'' stacjonującym na co dzień w [[Bengazi]]. Legion ten został użyty w walkach przeciw arabskim buntownikom. Oba legiony były sformowane z włoskich osadników i ochotników z Włoch.

W [[1934]] roku legiony te zredukowano do kohort, a te w [[1935]] przemianowane na wojskowe bataliony i włączone do piechoty Kolonialnej Armii Królewskiej. Powołano natomiast cztery legiony Milicji: w Trypolisie, Misuracie, Dernie i Bengazi. Wszystkie zostały rozbite, a jej członkowie zginęli albo dostali się do [[jeniec wojenny|niewoli]] w czasie II wojny światowej.

Po podbiciu [[AbisyniaCesarstwo Etiopii|Abisynii]] w [[1936]] roku roku Włosi sformowali siedem legionów MVSN przeznaczonych do służby we [[Włoska Afryka Wschodnia|Włoskiej Afryce Wschodniej]]. W Etiopii stacjonowały legiony: 1. w [[Addis Abeba|Addis Abebie]], 3. w [[Gonder]]ze, 6. w Gimmie i 7. w Dessie. W Somalii sformowano 5. legion w [[Mogadiszu]]. Na terytorium [[Erytrea|Erytrei]] działały 2. legion w [[Asmara|Asmarze]] i 4. legion w [[Massaua|Massawie]]. Wszystkie te legiony wzięły udział w Kampanii Wschodnioafrykańskiej w czasie II wojny światowej, a w 1941 zostało rozbite przez [[alianci (II wojna światowa)|aliantów]].

Utworzona w [[1924]] roku posiadała 4 legiony. Miała za zadanie utrzymywać porządek w portach (także w koloniach) i ważniejszych odcinkach wybrzeża. Ściśle współpracowała z Milicją Obrony Wybrzeża. Podobnie jak Milicja Kolejowa podlegała Ministerstwu Komunikacji.

Oddziały te zostały zrekrutowane z urzędników i pracowników poczty i telekomunikacji w [[1925]] roku. Także podlegała Ministerstwu Komunikacji, a do jej zadań należała kontrola i ochrona sfery usług pocztowych, telefonicznych i telegraficznych przed oszustwami. W czasie wojny wypełniała główne zadania w [[cenzura|cenzurze]] i poczcie wojskowej.

Zorganizowana w [[1926]] roku w celu ochrony i zagospodarowania obszarów leśnych, łowisk rybnych i zwierzyny. Pełniła funkcje Straży Leśnej, zwalczała kłusownictwo i nielegalne wycinanie drzew oraz połowy. Jej współpraca z armią polegała na dostawach drewna i wody, urządzaniu obozowisk itp. Posiadała 9 legionów + 1 kolonialny, legion zmotoryzowany i 3 oddzielne kohorty. Jako, że niektóre jej jednostki stacjonowały na terenach przygranicznych i mogły zostać użyte w walkach miała własną szkołę podoficerów i szeregowców. Milicja Leśna podlegała Ministerstwu Rolnictwa i Leśnictwa.

Milicja ta podlegająca Ministerstwu Robót Publicznych została utworzona w [[1928]] roku i pełniła obowiązki policji drogowej. Razem z karabinierami kierowała ruchem i pilnowała porządku na drogach i autostradach. Składała się z 17 jednostek z własnymi komendanturami, 4 jednostek o wspólnej komendaturze, 3 jednostek autonomicznych. Istniała także jednostka przeznaczona do służby w Albanii.

Pierwszą założono w roku [[1927]] roku. Milicja Obrony Przeciwlotniczej należała do ludowej formacji obrony przeciwlotniczej (była jeszcze wojskowa). Oddelegowani członkowie stanowili załogi stałych baterii. Formacja zasilała też szeregi służb obserwacyjnych i reflektorowych. W skład tego rodzaju Milicji wchodziło 16 komendantur terytorialnych i 22 legiony. Posiadała też własną szkołę główną.

Milicja Obrony Wybrzeża została sformowana w [[1932]] roku i podlegała Sztabowi Generalnemu Marynarki Wojennej. Składała się z 14 legionów. Ich członkowie stanowili załogi nadbrzeżnych baterii. Milicja ta także posiadała swoją uczelnię.

Zorganizowana z oddziałów specjalnych zwykłej milicji stacjonujących na obszarach przygranicznych w [[1927]] roku. Organizacja miała za zadanie strzec granic przed nielegalnym przekraczaniem i przemytem. Pełniła też funkcje zwiadowcze, a w razie konfliktu wspomagać wojska w obronie granic. W wypełnianiu jej zadań współpracowała ze Strażą Skarbową i Służbą Bezpieczeństwa Publicznego. Składała się z 4 legionów.

Powstała w [[1931]] roku, a tworzyli ją studenci [[uniwersytet]]ów. Po odbyciu służby zostawali oficerami rezerwy. Milicja liczyła 9 legionów, 18 niezależnych kohort oraz 69-70 oddziałów szkoleniowych ćwiczonych w Libii i Abisynii. Jedna z kohort walczyła w Etiopii, a liczni ochotnicy z uniwersytetów brali udział w [[Hiszpańska wojna domowa|hiszpańskiej wojnie domowej]].

Została zorganizowana w [[1939]] roku przez Włochów, zaraz po zajęciu przez nich Albanii w [[1938]] roku. Oficerowie byli Włochami, podoficerowie rekrutowali się zarówno spośród Włochów jak i Albańczyków. Uformowano 4 legiony: 1. w [[Tirana|Tiranie]], 2. w Coritza, 3. w Valonie, a legion 4. w Scutari. Albańska MVSN została rozwiązana po [[kapitulacja Włoch|kapitulacji Włoch]] [[8 września]] [[1943]] roku. Część członków przeszła do formowanych przez Niemców jednostek albańskiej SS.

DywizjeW Czarnychtrakcie KoszulII walczyływojny światowej Czarne Koszule osiągnęły swój największy rozwój liczebny, sięgając 340 000 żołnierzy. Formacja wystawiła do walki w czasie II wojny światowej cztery liniowe [[dywizja|dywizje]] [[piechota|piechoty]], z czego trzy od momentu przystąpienia Włoch do wojny, a czwartą od 1942 roku, ponadto piąta dywizja była w trakcie formowania. Czarne Koszule [[II wojna światowa w Afryce|walczyły w Afryce Północnej]], a niektóre oddziały w czasie [[wojna grecko-włoska|wojny z Grecją]]. CzarneOchotnicy Koszulepojechali straciłyrównież wna czasie[[włoski wojnyudział 14na 000froncie ludziwschodnim|front wschodni]].

Po [[operacja Husky|alianckiej inwazji na Sycylię]] od władzy, przez [[Wielka Rada Faszystowska|Wielką Radę Faszystowską]], został odsunięty Benito Mussolini. Został on aresztowany i osadzony w nieznanym miejscu. Nowy rząd, na którego czele stał marszałek [[Pietro Badoglio]] rozpoczął tajne negocjacje z aliantami, co doprowadziło do kapitulacji Włoch [[8 września]] [[1943]] roku. Aby zapobiec ewentualnym próbom przewrotu ze strony faszystów i ich powrotu do władzy generalicja Armii Królewskiej już wcześniej zaczęła obsadzać stanowiska w Milicji Faszystowskiej, a jej jednostki łączyć z regularnymi oddziałami wojska. 12 września Mussolini został odbity przez komandosów SS i Luftwaffe pod dowództwem [[Otto Skorzeny|Otto Skorzennego]]. [[13 października]] rząd Badoglia wypowiedział wojnę Niemcom przez co kraj został podzielony.

Armia zlikwidowała faszystowskie tytuły i insygnia używane w MVSN. [[6 grudnia]] [[1943]] roku rząd włoski oficjalnie rozwiązał Milicję Faszystowską. Część jej byłych członków przyłączyła się do profaszystowskich jednostek tworzonych przez Niemców na zajętych przez nich terenach.

W tym czasie Benito Mussolini utworzył tam [[Włoska Republika Socjalna|Włoską Republikę Socjalną]] – kolaboracyjne państwo faszystowskie. [[24 listopada]] 1943 roku powołał do życia z resztek Milicji, ochotników i niektórych kolaboracyjnych jednostek, ''Guardia Nazionale Repubblicana'' (Republikańską Gwardię Narodową, GNR), która w prostej linii była kontynuatorką Czarnych Koszul. Jej zadaniem było utrzymywanie porządku na zajętych przez Niemców terenach oraz walka z [[Ruch oporu|ruchem oporu]] i przeciwnikami politycznymi. [[30 czerwca]] [[1944]] roku z członków partii faszystowskiej i niektórych członków Milicji utworzono [[Czarne Brygady]]. Jej zadania były identyczne co GNRu. Obie jednostki brały udział w walkach na terenie Włoch aż do śmierci Mussoliniego i kapitulacji Niemiec na tym froncie.