Świerzawa: Różnice pomiędzy wersjami

Świerzawa swą historią sięga roku 1195, kiedy to na miejscu dzisiejszego miasta [[Bolesław I Wysoki]] wybudował drewniany kościółek. Według legendy niemiecka nazwa ''Schönau'' pochodzi od wypowiedzi [[Agnieszka Habsburg (zm. 1392)|Agnieszki Habsburg]], żony [[Bolko II Mały|Bolka II Małego]], która w drodze z [[Jawor (miasto)|Jawora]] do Złotoryi zatrzymała się w tym miejscu i rzekła "''Hier will ich ein Haus haben auf der schönen Aue'' (''"Chcę mieć dom na tej pięknej łące"''). Pierwsza pisemna wzmianka o miejscowości pochodzi z roku 1268, po śmierci Bolesława II Rogatki w 1278 należała do księstwa lwóweckiego. Od 1286 polegała księstwu świdnicko-jaworskiemu, [[Prawaprawa miejskie]] nadał jej książę świdnicki [[Bolko I Surowy]] w 1296 roku. Świerzawa początkowo podlegała pod jurysdykcję Złotoryi, w 1321 została sprzedana przez Henryka jaworskiego rodowi Zedlitzów, w 1543 stała się samodzielnym miastem. Rozwijała się szybko i dynamicznie, gdyż leżała na głównym szlaku handlowym z Kamiennej Góry do Złotoryi<ref name="dolnyslask">{{Cytuj|autor = Janusz Czerwiński, Ryszard Chanas |tytuł = Dolny Śląsk - przewodnik |data = 1977 |miejsce = Warszawa |wydawca = Wyd. Sport i Turystyka |s = 393 }}</ref>.

Miasto wielokrotnie nawiedzały epidemie, pożary i wojny, miasto było celem ataków ponieważ nie posiadało murów miejskich. Największe zniszczenia przyniosła [[wojna trzydziestoletnia]], podczas której, w wyniku pożaru, spaleniu uległa większa część zabudowy. Po tym incydencie nastąpiło wyraźne spowolnienie rozwoju i rozbudowy miasta. W latach 1818–1932 Świerzawa wspólnie z [[Bolków|Bolkowem]] była siedzibą powiatu. W czasie [[I wojna światowa|I]] i [[II wojna światowa|II wojny światowej]] miasto nie doznało zniszczeń.