Broń obuchowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Usunięcie odwołania do pliku Maza_de_armas.jpg, ponieważ użytkownik Jcb skasował go z Commons |
lit. |
||
Linia 6:
W [[średniowiecze|średniowiecznej]] Europie nastąpił prawdziwy rozkwit broni obuchowej ze względu na jej dużą skuteczność. Używane były przybyłe ze Wschodu [[buzdygan]]y i [[buława|buławy]], pochodzące od maczug [[wekiera|wekiery]] oraz wywodzące się z narzędzi użytkowych cepy i młoty bojowe. Główną zaletą tego typu broni był fakt, że miękkie [[zbroja|pancerze]] ([[kolczuga|kolczugi]], [[brygantyna (pancerz)|brygantyny]], [[karacena|karaceny]] i inne) stanowiły słabą osłonę przeciwko miażdżącym ciosom. Skuteczniejsze okazały się dopiero późnośredniowieczne, sztywne [[zbroja płytowa|zbroje płytowe]], co zaowocowało z kolei wzmożonym rozwojem broni obuchowo-siecznej. Powstały najróżniejsze odmiany toporów oraz ich pochodne: czekany i nadziaki.
Od [[XV wiek|XV]]-[[XVI wiek]]u broń obuchowa zaczęła zanikać. Rozpowszechnienie [[broń palna|broni palnej]] spowodowało stopniowe wycofywanie z użytku zbroi, przez co broń obuchowa stała się niepotrzebna, a do tego bardzo nieporęczna w starciu z
W dzisiejszych czasach, mimo całkowitego wycofania broni obuchowej z zastosowań militarnych, niektóre jej odmiany (np. [[pałka policyjna]], [[pałka teleskopowa]], [[tonfa]], [[nunchaku]], [[kastet]] itp.) nadal stosowane są do walki.
| |||
