Stanisław Kłosowicz: Różnice pomiędzy wersjami

|miejsce urodzenia = [[Krasnojarsk]]

|miejsce śmierci = [[Radom]]

Trzykrotny zwycięzca wyścigu Kraków -– Zakopane (nieoficjalne mistrzostwa Polski) w latach 1927-19291927–1929. Mistrz Polski w 1932 r. w wyścigu szosowym. Dwukrotnie (1931, 1932) uznany najlepszym kolarzem w klasyfikacji [[Polski Związek Kolarski|Polskiego Związku Kolarskiego]] i Challengu „[[Przegląd Sportowy|Przeglądu Sportowego]]”. Uczestnik mistrzostw świata w roku 1932 w Rzymie gdzie w wyścigu szosowym zajął 15 miejsce.

Na igrzyskach olimpijskich w 1928 roku zajął 57 miejsce w wyścigu ze startu wspólnego oraz 13 miejsce w wyścigu drużynowym.

Karierę zawodniczą rozpoczął około połowy lat 20. XX w. w [[Towarzystwo Zwolenników Sportu w Łodzi|Towarzystwie Zwolenników Sportu w Łodzi]]. W barwach tego klubu zdobył m.in. mistrzostwo województwa łódzkiego w kolarstwie szosowym w 192... i 1931 roku. W II poł. 1932 r.<ref>por. zdjęcie portretowe z rowerem jako zawodnik Tow. Zwolenników Sportu w Łodzi; [w:] "Łódź w Ilustracji" z 24 VII 1932, nr 30, s. 6.</ref> ściągnięty do Radomia przez ówczesnego dyrektora tamtejszej [[Fabryka Broni „Łucznik”|fabryki broni]] -– Kazimierza Ołdakowskiego, do zakładowego klubu sportowego "Broń" (powstał w 1926 r.[http://www.bronradom.pl/8t-historia-klubu]); również jako żywa reklama produkowanych od 1929 r. w tej fabryce rowerów pod marką "Łucznik", ale zapewne też jako tester i konsultant nowych konstrukcji. Stworzyło to mu doskonałe warunki finansowo-bytowefinansowo–bytowe i treningowe, m.in. na zakładowym torze kolarskim.

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej zmuszony został do porzucenia kariery zawodniczej i podjęcia pracy w radomskiej Fabryce Broni jako zwykły robotnik, chociaż ponoć Niemcy zarządzający fabryką znali jego doskonałą przeszłość kolarską i najprawdopodobniej z tego powodu i tego, że był znanym radomianinem został przymusowo wytypowany jako uczestnik jednej z licznych wycieczek do lasu katyńskiego, organizowanych w celach propagandowo-antysowieckichpropagandowo–antysowieckich przez Niemców, gdzie pochowano szczątki polskich oficerów zamordowanych przez NKWD, które odkryli w kwietniu 1943, jako "naoczny" świadek tej zbrodni. Z kolei najprawdopodobniej z powodu tej "wycieczki", gdy Rosjanie zajęli Radom w styczniu 1945 r., został niedługo potem aresztowany i przez doraźny obóz NKWD w Rembertowie wywieziony na Daleki Wschód do Rosji gdzie ponoć pracował przy wyrębach. Powrócił do kraju w 1947 roku. Wycieńczony tamtejszą pracą, napiętnowany pobytem "w łagrze" długo nie mógł znaleźć w Radomiu pracy, aż w końcu kolega z przedwojennego KS "Broń" znalazł mu pracę w miejscowym przedsiębiorstwie transportowym (późniejszy PKS -– Państwowa Komunikacja Samochodowa)

Jego żoną była Wanda z d. Maślińska, mieszkanka Radomia. Ślub wzięli w grudniu 1933 roku. ByłaWanda była jedną z najładniejszych radomianek w tym czasie, zdobywając m.in. w pierwszych wyborach miss tego miasta w 1932 r. tytuł "Miss Radomia"[https://www.facebook.com/Radom.Retrospekcja/posts/1958272631108775/]. On też niezwykle przystojny, porównywany z wyglądu do warszawskiego aktora [[Igo Sym|Igo Syma]], tworzyli ładną i jedną z najpopularniejszych par w Radomiu w latach 30-tych. Mieli córkę (ur. w 1945) i syna (okur. ok. 195...).