Kościół św. Jerzego w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Opis: drobne redakcyjne |
→Opis: drobne redakcyjne |
||
Linia 76:
W miarę rozwoju miasta azyl rycerski przestał być tu potrzebny, a kościół stał się siedzibą parafii. Wokół kościoła znajdował się cmentarz dla najuboższych mieszkańców Starej Warszawy<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Galiński | imię = Franciszek | tytuł = Gawędy o Warszawie | wydawca = Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“ | miejsce = Warszawa | data = 1939 | strony = 257}}</ref>, a także dla samobójców i zmarłych z ręki [[kat]]a<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.cmentarium.sowa.website.pl/Cmentarze/CmWZ_29.html|tytuł=Cmentarz przy kościele św. Jerzego|data=2010-02-13|opublikowany=Cmentarium|data dostępu=2010-11-11}}</ref>. Budynki kościelne zniszczone częściowo w czasie wojen szwedzkich chylił się upadkowi.
Po kasacie zakonu kanoników regularnych w roku 1818 jego nieruchomości przeszły na własność Skarbu Państwa. Przez kilka lat mieściła się
Około roku 1860 zburzono wieżę dawnego kościoła św. Jerzego, a w 1862 ulicę Świętojerską poszerzono i uregulowano – po tym okresie rozebrano fragment prezbiterium kościoła. Dzwon z wieży kościoła św. Jerzego trafił ostateczne na [[Służew]] do [[Kościół św. Katarzyny w Warszawie|kościoła św. Katarzyny]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.sztuka.net/palio/html.run?_Instance=sztuka&_PageID=853&newsId=351&callingPageId=852&_cms=newser&_CheckSum=591976076|tytuł=Kościół p.w. św. Katarzyny|data=2008-10-11|opublikowany=sztuka.net|data dostępu=2010-11-11}}</ref>.
|