Cyrus w Babilonii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Historia powstania dzieła: "Wielki Post", podobnie jak "Wielki Piątek" albo "Nowy Pok" pisze się z dużej litery. |
ort. |
||
Linia 22:
}}
'''Cyrus w Babilonii''' ([[język włoski|wł.]] ''Ciro in Babilonia, ossia La caduta di Baldassarre'') – [[opera seria]] [[Gioacchino Rossini|Gioacchino Rossiniego]], dramat muzyczny z chórami w dwóch aktach, z librettem [[Francesco Aventi]]ego opartym na [[Stary Testament|biblijnej]] [[księga Daniela|księdze Daniela]] (rozdz. 5, 1–30).
Jej pierwsze przedstawienie odbyło się 14 marca 1812 roku w [[Teatro Comunale (Ferrara)|Teatro Comunale]] w [[Ferrara|Ferrarze]] i miało formę [[oratorium]].
== Historia powstania dzieła ==
Dzięki protekcji śpiewaczki [[Marietta Marcolini|Marietty Marcolini]] wkrótce po premierze opery ''[[Szczęśliwe oszukanie]]'' Rossini otrzymał propozycję napisania poważnej opery dla [[Teatro Comunale (Ferrara)|Teatro Comunale]] w [[Ferrara|Ferrarze]]. Ze względu na planowane spektakle w okresie [[Wielki post|
[[File:Teatro Comunale 1.jpg|thumb|Teatro Comunale w Ferrarze]]
Pierwsze przedstawienie odbyło się 14 marca 1812 roku<ref name="Naxos">Ciro in Babilonia – Naxos.com[https://www.naxos.com/mainsite/blurbs_reviews.asp?item_code=8.660203-04&catNum=660203&filetype=About%20this%20Recording&language=English]</ref>. Ze względu na wielki post premiera miała formę [[oratorium]]<ref name="Naxos"/>. Pomimo udziału dwóch gwiazd śpiewaczych Marietty Marcolini i [[Elisabetta Manfredini|Elisabetty Manfredini]] opera nie odniosła sukcesu i sam Rossini w późniejszej rozmowie z [[Ferdinand Hiller|Ferdinandem Hillerem]] nazwał ją „jednym z moich fiasków”. Recenzje opublikowane po premierze były jednak bardzo pozytywne<ref name="Naxos"/>.
Kompozytor posłużył się [[uwertura|uwerturą]] do ''Szczęśliwego oszukania'', a w duecie Cyrusa i Amiry użył melodii z ''[[Demetriusz i Polibiusz|Demetriusza i Polibiusza]]''.
Na uwagę zasługują przynajmniej dwa fragmenty opery: ilustracja muzyczna burzy (''Temporale'') – będąca prototypem innych burz w operach Rossiniego (''[[Kamień probierczy]]'', ''[[Okazja czyni złodzieja]]'', ''[[Cyrulik sewilski (opera)|Cyrulik sewilski]]'', ''[[Kopciuszek (opera)|Kopciuszek]]'', ''[[Wilhelm Tell (opera)|Wilhelm Tell]]'') oraz aria Argeny, służki Amiry ''Chi disprezza gl'infelici''<ref>Współcześnie – wzorcowo, a więc na jednej nucie, zaśpiewała arię brytyjska sopranistka [[Sophie Daneman]]. W innych wykonaniach bardzo często śpiewaczki improwizują, dodając nuty dodatkowe, [https://www.youtube.com/watch?v=ffZiEgC4Tu0]</ref>. Aria jest jednym z najoryginalniejszych utworów napisanych przez Rossiniego, świadcząca o jego wielkim poczuciu humoru – gdzie solistka cały czas śpiewa na jednej tylko nucie. W wywiadzie, którego kompozytor udzielił niemieckiemu muzykowi i pedagogowi [[Ferdinand Hiller|Ferdinandowi Hillerowi]] tak mówił o genezie arii:
Linia 45:
== Treść opery ==
Żona władcy Persji [[Cyrus II Wielki|Cyrusa]] Amira jest więziona przez Babilończyków. Król Babilonii [[Baltazar (babiloński książę)|Baltazar]] zamierza ją poślubić, ale ona jest wierna Cyrusowi. Ten próbuje uratować żonę i syna, więźniów okrutnego tyrana. Przybywa do Babilonu, ale wkrótce zostaje odkryty i schwytany. W kajdanach opłakuje swój los i przysięga Bogu Izraela, że po zwycięstwie uwolni także Żydów z niewoli. Baltazar wierzy, że wygrał, ale podczas uczty na ścianie pojawia się płonący napis [[Mane, tekel, fares]]. Mędrcy mają rozwikłać znaczenie tych słów. Pojawia się [[Daniel (postać biblijna)|prorok Daniel]] zapowiadający rychłą śmierć Baltazara i rozpad imperium. Kapłani sugerują wtedy złożenie więźniów w ofierze. Cyrus, Amira i ich syn są prowadzeni na miejsce straceń, ale Persom udaje się pokonać Babilończyków, uwalniając w ten sposób Cyrusa i jego rodzinę. Baltazar umiera, a para może wreszcie żyć w pokoju.
== Numery muzyczne ==
| |||