Pomiar powierzchni użytkowej: Różnice pomiędzy wersjami

W rozporządzeniu tym powołano się na obliczanie powierzchni zgodnie z [[Polska Norma|normą]] PN-ISO 9836:2015-12, według której powierzchnia użytkowa jest to część powierzchni kondygnacji netto, która odpowiada celom i przeznaczeniu. Jest powierzchnią ograniczoną przez elementy zamykające. Jest ona obliczana dla wymiarów budynku w stanie wykończonym, na poziomie podłogi nie licząc listew przypodłogowych, progów itp. Przekryte powierzchnie kondygnacji, które nie są zamknięte lub są tylko częściowo zamknięte i nie mają elementów zamykających są obliczane z rzutu pionowego obrysu [[Stropy ceramiczne i gęstożebrowe|przekrycia]]. Do powierzchni wliczane są także elementy nadające się do demontażu takie jak: [[ścianka działowa|ścianki działowe]], rury, kanały. Do powierzchni nie są wliczane powierzchnie otworów na drzwi i okna oraz nisze w elementach zamykających. Powierzchnie w obrębie kondygnacji o zróżnicowanej wysokości (np. duże hole, audytoria) są także obliczane oddzielnie. Powierzchnie użytkowe klasyfikowane są zgodnie z celem i przeznaczeniem budynków, dla których są one wznoszone. Dzieli się je zwykle na powierzchnie użytkowe podstawowe i powierzchnie użytkowe pomocnicze. Klasyfikacja podstawowych i pomocniczych powierzchni użytkowych jest zależna od przeznaczenia budynku<ref>{{Cytuj stronę|url = http://www.bestkierbud.cba.pl/download/PN-ISO%209836-1997.pdf|tytuł = Norma PN-ISO 9836:1997 „Właściwości użytkowe w budownictwie – Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych”|archiwum = httphttps://web.archive.org/web/20151129095204/http://www.bestkierbud.cba.pl/download/PN-ISO%209836-1997.pdf|zarchiwizowano = 2015-11-29|data zarchiwizowanodostępu = 2015–11–292015-10-09}}</ref>.