Trinh T. Minh-ha: Różnice pomiędzy wersjami

Część I: „The Traveling Source” bada pojęcia [[dom]]u, [[Migracja ludności|migracji]] i [[przynależności]] poprzez doświadczenia i historie poszczególnych osób.

W pierwszej części esejów Trinh krytykuje tradycję filmu dokumentalnego i jego zwodnicze praktyki. Twierdzi, że filmy dokumentalne o krajach Trzeciego Świata istnieją po to, by propagować subiektywną prawdę pierwszego świata. Film stawia dokumentalistów przeciwko rozmówcom, tworząc dynamikę władzy, w której ci ostatni są uzależniani od pierwszych, jeśli chcą, żeby ich głos był słyszalny. Często [[orientalizm]] i [[Patriarchat (ustrój)|patriarchat]] zdają się być tuszowane w filmach dokumentalnych, mimo tego, że są w nich obecne.

W ''Woman, Native, Other'' Trinh koncentruje swoją pracę na tradycji ustnej – rodzinie, sobie i kulturze. Trinh twierdzi, że teoria ludu jest bardziej inkluzywna. Trinh proponuje czytelnikowi oduczenie się wpojonej wiedzy i sposobów konstruowania rzeczywistości. W pierwszym rozdziale bada kwestie języka, pisania i tradycji ustnej. Sugeruje krytyczne podejście do „dobrze napisanego” i znajomość różnicy między „kobietą pisaną” a „kobietą piszącą”. W drugim rozdziale Trinh wykorzystuje [[Antropologia|antropologię]] do odrzucenia zachodnich i męskich ideologii. Z jej opowieściami i krytykami mieszają się obrazy kolorowych kobiet z filmów Trinh. Zawiera historie wielu kobiet, takich jak [[Audre Lorde]], [[Nellie Wong]] i [[Gloria Anzaldua]], aby zwiększyć etniczną i semiotyczną geografię swojej pracy, a także pokazać niebinarne podejście, które utrudnia reprezentowanie różnorodnych „innych ”.

Reassemblage (czasami określany jako Re: assemblage)<ref>{{Cytuj |tytuł = Reassemblage |data dostępu = 2021-03-29 |opublikowany = www.wmm.com |url = https://www.wmm.com/catalog/film/reassemblage |język = en-US}}</ref> to pierwszy 16 mm film Trinh T. Minh-ha. Został nakręcony w Senegalu i wydany w 1982 roku. Film jest zbitkiem ulotnych obrazów z Senegalu i nie zawiera narracji, choć zdarzają się sporadyczne wypowiedzi Trinh T. Minh-ha. Żadna z wypowiedzi nie nadaje scenom znaczenia. Jest muzyka, cisza, czasem Trinh ogląda film, odmawiając zrobienia filmu „o”„o „kulturze”kulturze”<ref>{{Cytuj |autor = Trinh T. Minh-ha |tytuł = Woman, Native, Other: Writing Postcoloniality and Feminism |data = 1989 |isbn = 0253205034 |wydawca = Indiana University Press}}</ref>.

''Shoot for the Contents''<ref>{{Cytuj |tytuł = Shoot for the Contents |data dostępu = 2021-03-29 |opublikowany = www.wmm.com |url = https://www.wmm.com/catalog/film/shoot-for-the-contents |język = en-US}}</ref> odnosi się częściowo do chińskiej [[gry]] w zgadywanie. Jest to wyjątkowy [[labirynt]] alegorycznego nazywania i opowiadania historii w Chinach. Film rozważa kwestie [[Władza|władzy]] i zmian, [[Polityka|polityki]] i kultury, wynikające z wydarzeń na placu [[Tian’anmen|Placu Tiananmen]]. [[Tytuł]] żongluje dokumentalnymi koncepcjami dotarcia do prawdy: „''Shoot for the Contents''”. Jednocześnie kwestionuje sam siebie – "guess what's in this film" (ang. „zgadnij, co jest w tym filmie”)<ref>{{Cytuj |autor = E. Ann Kaplan |tytuł = Looking for the Other: Feminism, Film and the Imperial Gaze. Routledge. |data = 6 March 1997) |s = s. 210}}</ref>. Film bada proces powstawania filmu. W jego treść zręcznie wplecione zostały chińskie piosenki popularne muzyka klasyczna, wypowiedzi [[Mao Zedong|Mao]] i [[Konfucjusz]]a, kobiece głosy, słowa artystów, filozofów i innych pracowników. Wielopłaszczyznowe nakładanie się obrazów i dźwięków po raz kolejny dotyka tematów poruszonych przez Trinh we wcześniejszym filmie (''Surname Viet Given Name Nam'') o wielości tożsamości i polityce reprezentacji, w tym przypadku ponownej prezentacji Chin. Delikatna równowaga między przeoczeniem a przedstawieniem oraz gra z kolorami, rytmem i zmieniającą się relacją między uchem a okiem sugerują zmiany interpretacji we współczesnej chińskiej kulturze i polityce. Za ten film Trinh zdobyła nagrodę ''the Excellence in Cinematography'' w 1992<ref>{{Cytuj |tytuł = Sundance Institute |data dostępu = 2021-03-29 |opublikowany = www.sundance.org |url = http://www.sundance.org/ |język = en}}</ref>.

Najnowsze wideo Trinh T. Minh-ha, ''Forgetting Vietnam''<ref>{{Cytuj |tytuł = Forgetting Vietnam |data dostępu = 2021-03-29 |opublikowany = www.wmm.com |url = https://www.wmm.com/catalog/film/forgetting-vietnam |język = en-US}}</ref>, to [[Liryka|liryczny]] esej, który łączy w sobie [[mity]], performance, obrazy współczesnego życia Wietnamczyków i eksplorację pamięci kulturowej. Opierając się na elementach, które tworzą wietnamski termin „kraj” istniejący między [[ląd]]em a [[Woda|wodą]], Forgetting Vietnam bada, jak lokalni mieszkańcy, imigranci i weterani rozumieją i pamiętają. W całym filmie toczy się wciąż rozwijająca się rozmowa między mitem a 40. rocznicą [[Wojny indochińskie|wojny w Wietnamie]]. Film został nakręcony w 1995 roku na HI-8, a w 2012 roku w [[HD|jakości HD]] i SD. Wspólne edytowanie tych dwóch różnych formatów działa w filmie w celu zakwestionowania koncepcji czasu liniowego i „postępu”.