Stanisław Kłosowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej zmuszony został do porzucenia kariery zawodniczej i podjęcia pracy w radomskiej Fabryce Broni jako zwykły robotnik, chociaż ponoć Niemcy zarządzający fabryką znali jego doskonałą przeszłość kolarską i najprawdopodobniej z tego powodu i tego, że był znanym radomianinem został przymusowo wytypowany jako uczestnik jednej z licznych wycieczek do lasu katyńskiego, organizowanych w celach propagandowo–antysowieckich przez Niemców, gdzie pochowano szczątki polskich oficerów zamordowanych przez NKWD, które odkryli w kwietniu 1943, jako „naoczny” świadek tej zbrodni. Z kolei najprawdopodobniej z powodu tej „wycieczki”, gdy Rosjanie zajęli Radom w styczniu 1945 r., został niedługo potem aresztowany i przez doraźny obóz NKWD w Rembertowie wywieziony na Daleki Wschód do Rosji gdzie ponoć pracował przy wyrębach. Powrócił do kraju w 1947 roku. Wycieńczony tamtejszą pracą, napiętnowany pobytem „w łagrze” długo nie mógł znaleźć w Radomiu pracy, aż w końcu kolega z przedwojennego KS „Broń” znalazł mu pracę w miejscowym przedsiębiorstwie transportowym (późniejszy PKS – Państwowa Komunikacja Samochodowa)

 

 

Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach podczas rowerowej wycieczki z kolegami do [[Trablice|Trablic]].