Muzyka hiszpańska: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ort.
Czyz1 (dyskusja | edycje)
Wycofano ostatnie 2 zmiany treści (wprowadzone przez 79.191.115.20) i przywrócono wersję 61509450 autorstwa Salicyna
Znacznik: Ręczne wycofanie zmian
Linia 1:
'''Muzyka hiszpańska''' nie stanowi jednolitego stylu. Cechą charakterystyczną jest specyficzne zróżnicowanie regionalne, wynikające z przemieszania kulturowego [[Hiszpania|Hiszpanii]] (m.in. kultura arabska, żydowska lub cygańska).
'''Muzyka hiszpańska''' nie stanowi jednolitego stylu. Cechą ch muzycy coraz rzadziej wyjeżdżali na studia do Francji, a coraz częściej wykształcenie zdobywali w kraju. Rozbudziło to zainteresowanie rodzilorem i dawną muzyką hiszpańską. Odrodziła się [[zarzuela]]. Za twórcę hiszpańskiej szkoły narodowej uważany jest [[Isaac Albéniz]] (1860-1909). Kierunek ten reprezentował również [[Enrique Granados]], a następnie [[Manuel de Falla]].
 
Przez wiele stuleci muzyka hiszpańska kształtowana była przez liczne, zmieniające się wpływy kulturowe. W epoce [[Średniowiecze|średniowiecza]] tzw. [[śpiew wizygocki]] ([[śpiew liturgiczny|liturgiczny]]) przeobraził się w tzw. [[śpiew mozarabski|mozarabski]], aby wreszcie przeważyły w nim elementy [[Muzyka chrześcijańska|muzyki chrześcijańskiej]]. W [[XVI wiek|XVI]] wieku nastąpił rozkwit religijnej [[Polifonia|polifonii]] wokalnej, a także muzyki organowej i lutniowej. W [[XVII wiek]]u wykształciła się oryginalna forma opery tzw. [[opera zarzuela|zarzuela]], która ewoluowała w następnych stuleciach w popularną hiszpańską [[Tonadilla|tonadillę]] i [[sainete]]. Muzyka hiszpańska poddana była w owym czasie oddziaływaniu trendów [[Neapolitanie|neapolitańskich]] (działalność włoskiego śpiewaka, [[kastrat]]a – [[Farinelli|Farinellego]]).
 
'''MuzykaDopiero hiszpańska'''w nie[[XIX wiek|XIX]] wieku muzycy hiszpańscy podjęli próbę wyzwolenia się spod obcych wpływów i wskrzeszenia tradycyjnej, stanowinarodowej jednolitegoopery stylu(F. CechąPedrell). W Madrycie założono Konserwatorium i od tego momentu chhiszpańscy muzycy coraz rzadziej wyjeżdżali na studia do Francji, a coraz częściej wykształcenie zdobywali w kraju. Rozbudziło to zainteresowanie rodziloremrodzimym folklorem i dawną muzyką hiszpańską. Odrodziła się [[zarzuela]]. Za twórcę hiszpańskiej szkoły narodowej uważany jest [[Isaac Albéniz]] (1860-1909). Kierunek ten reprezentował również [[Enrique Granados]], a następnie [[Manuel de Falla]].
 
Odrębność regionalna zaznacza się zwłaszcza w muzyce [[katalonia|Katalonii]], w której widoczne są wyraźne wpływy francuskie. Dla [[Galicja (Hiszpania)|Galicji]] typowe są elementy muzyki autochtonicznej. W [[Kastylia|Kastylii]] charakterystyczne są takie formy, jak: [[villancico]], [[romanza]] i [[pieśń religijna]]. W [[Andaluzja|Andaluzji]] i [[Lewant|Lewancie]] zaznaczyły się wpływy [[orient]]u i muzyki cygańskiej.