Astrapia lśniąca: Różnice pomiędzy wersjami

Systemem rozrodczym astrapii lśniących jest [[poligynia]]{{r|lek|colvoc|hbw}}. Przynajmniej do końca 2. dekady XXI wieku najdokładniejsze badania nad [[Toki (ptaki)|tokami]] i [[Tokowisko|tokowiskami]] przeprowadził Healey (1978){{r|lek|colvoc}}. Toki astrapii lśniących opisał jako pierwszy. O dwie dekady starszy opis nie był uznawany za wiarygodny, a ostatecznie informacje w nim zawarte nie zostały potwierdzone przez Healeya. Kontrolował cztery tokowiska w okolicy Tsuwenkai, gdzie obserwował astrapie lśniące od listopada 1973 do listopada 1974. Odległość między nimi wynosiła 1,5–2 km. Odgłosy z danego tokowiska nie docierały do sąsiednich, a te nie były też widoczne{{r|lek}}.

 

 

Gniazdo ma kształt głębokiej czarki; bywa zarówno wątłej budowy, jak i masywne. Budulec stanowią duże liście i fragmenty liści [[pandan]]ów, a dookoła gniazdo w różnym stopniu zakryte jest przez wciąż zielone łodygi [[epifit]]ycznych [[Storczykowate|storczyków]], najgęściej ułożone na obwodzie gniazda i wzdłuż jego zewnętrznej krawędzi. Niekiedy do zewnętrznej warstwy dodawany jest kawałek liścia paproci. Wyściółkę stanowią znacznie drobniejsze łodyżki storczykowatych, wyschnięte, pozbawione liści i przypominające źdźbła. Gniazda znajdują się od 3 do 18 m nad podłożem. Taką wartość podają autorzy HBW{{r|botw|hbw}}; według innych źródeł jest to do 10 m{{r|ng2}} lub od 3,8 do 10 m nad ziemią{{r|gb}}.