Języki izolowane: Różnice pomiędzy wersjami

'''Języki izolowane, języki odosobnione'''<ref>{{Cytuj |autor = Jan Baudouin de Courtenay |redaktor = Mirosław Skarżyński |tytuł = Teksty mniej znane |data = 2016 |isbn = 9788376386911 |inni = Mirosław Skarżyński (tłum.) |miejsce = Kraków |wydawca = Księgarnia Akademicka |s = 192 i in. |praca = Materiały do dziejów polskiego językoznawstwa II}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = John Lyons |tytuł = Wstęp do językoznawstwa |data = 1976 |inni = Krzysztof Bogacki (tłum.) |miejsce = Warszawa |wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe |s = 32}}</ref> – języki, które ze względu na swą specyfikę, tj. strukturę [[gramatyka|gramatyczną]], [[Słownictwo|leksykę]] lub inne czynniki nie wykazują [[pokrewieństwo języków|pokrewieństwa]] z żadnym innym istniejącym językiem. Przykładami języków izolowanych są języki [[język japoński|japoński]], [[Język koreański|koreański]] i [[język baskijski|baskijski]], aczkolwiek snuje się przypuszczenia w kwestii ewentualnego związku tych języków z pewnymi rodzinami językowymi, np. baskijskiego z [[języki kaukaskie|językami kaukaskimi]]. Co do buruszaskiego przedstawiono w 2017 w. w obszernym dziele ''Die Herkunft des Buruschaski,'' aurorstwa niemieckiego językoznawcy (specjalność [[Kartwelistyka|gruzinologia]]) J. H. Holsta, systematyczny przewód dowodowy oparty na danych fonetycznych, gramatycznych i leksykalnych, według którego buruszaski spokrewniony jest z [[Języki kartwelskie|językami kartwelskimi]] z [[Kaukaz Południowy|Kaukazu Południowego]].<ref name=":0">{{Cytuj |autor = Jan Henrik Holst |tytuł = Die Herkunft des Buruschaski |data = 2017 |isbn = 9783844053500 |miejsce = Aachen |wydawca = Shaker |język = de}}</ref>