Jezuici: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Jezuici polscy: link |
poprawa linków |
||
Linia 114:
== ''Czarny Papież'' ==
{{osobny artykuł|Czarny papież}}
[[Plik:Ledochowski.tif|mały|150px|[[Włodzimierz Ledóchowski (jezuita)|Włodzimierz Ledóchowski]]]]
[[Generałowie zakonu jezuitów|Generała Towarzystwa Jezusowego]] potocznie nazywa się ''il papa nero'', [[czarny papież]]. Określenie wynika z wysokiej pozycji i zasięgu, jakie zachowuje zakon jezuitów, a określenie barwy natomiast wywodzi się od koloru stroju zakonnego jezuitów. Niekiedy mówi się o zakonie, że to papieska ''[[Gwardia pretoriańska]]''.
26 generałem zakonu był Polak. [[Włodzimierz Ledóchowski (jezuita)|Włodzimierz Ledóchowski]] został wybrany 11 lutego 1915 r. w drugim głosowaniu<ref>Natoński B., Ledóchowski (Halka-Ledóchowski) Włodzimierz Dionizy, PSB 1971, T. XVI.</ref>. Pomimo wstrząsów dwu wojen światowych oraz kryzysu ekonomicznego [[Lata 30. XX wieku|lat 30.]] Towarzystwo rozwijało się dynamicznie pod jego rządami. Wprowadził szereg wznowień, m.in. zwołał dwie kongregacje generalne w Rzymie, (27. i 28.), pierwsza w celu dostosowania prawa zakonnego do nowego prawa kanonicznego ogłoszonego w 1917; a druga w 1937 r., w celu wybrania wikariusza generalnego, który wspierałby go w rządach. W 1925 r. przyczynił się do [[Konkordat między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską (1925)|Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską]].
Skutkiem konkordatu pomiędzy Włochami i Stolicą Apostolską było ustanowienie niezależnego [[Watykan]]u. Następnie Ledóchowski powołał [[ateneum|atenea]], [[Papieski Instytut Biblijny]] (''Biblicum''), [[Papieski Instytut Wschodni]] oraz Collegium Russicum przy [[Uniwersytet Gregoriański|Uniwersytecie Gregoriańskim]]. Wspierał budowę nowych budynków Uniwersytetu Gregoriańskiego u stóp [[Kwirynał]]u oraz wybudował nową [[Kuria Rzymska|kurię]] zakonu przy Borgo S. Spirito w pobliżu [[Plac św. Piotra|Placu św. Piotra]]. Generalat Ledóchowskiego, trwający do 1942 r., jest szacowany jako jednym z najbardziej owocnych, zarówno w sensie wzrostu zakonu, jak i odnowy duchowej<ref>[http://jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=3588&q=0 W ''Encyklopedii wiedzy o jezuitach'']</ref>.
| |||