Wersja z 12:34, 17 maj 2021 edytuj Skoczwiski (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 8322 edycje →‎Życiorys ← poprzednia edycja		Wersja z 16:13, 17 maj 2021 edytuj anuluj edycję Skoczwiski (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 8322 edycje Nie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 44: Kształcił się m.in. w [[Radom]]iu i [[Lublin]]ie, gdzie w 1923 roku zdał maturę w [[I Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Lublinie\|Państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica ]]. W międzyczasie, podczas [[Wojna polsko-bolszewicka\|wojny polsko-bolszewickiej]] w 1920 roku służył w [[23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli\|23. Pułku Piechoty]]. W latach 1923-1927 studiował w [[Metropolitalne Seminarium Duchowne w Lublinie\|Seminarium Duchownym w Lublinie]], którą to naukę zakończył [[Sakrament święceń\|święceniami kapłańskimi]] w dniu 19 czerwca 1927 roku. Następnie pracował jako wikary w parafiach w [[Piaski (powiat włodawski)\|Piaskach]] (1927-1929), [[Katedra Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu\|Zamościu (Kolegiata)]] (1929-1930), [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Józefowie\|Józefowie k. Biłgoraja]] (1930) oraz [[Parafia Rozesłania św. Apostołów w Chełmie\|Chełmie (Parafia Rozesłania św. Apostołów)]]. W 1933 roku został proboszczem [[Parafia Wszystkich Świętych w Nowych Depułtyczach\|parafii Wszystkich Świętych w Depułtyczach]]. Po wybuchu II wojny światowej ks. Stańczak był dwukrotnie - od listopada 1939 roku do marca 1940 roku oraz od października do grudnia 1940 roku - aresztowany przez Niemców za niewywiązywanie się z [[kontyngent]]u i osadzony na [[Zamek w Lublinie\|Zamku Lubelskim]]. W styczniu 1941 roku został zmuszony do opuszczenia parafii w Depułtyczach,; ~~zostając~~został wówczas mianowany wikarym w [[Parafia św. Andrzeja Apostoła w Borowie\|parafii św. Andrzeja Apostoła w Borowie]]. Tereny te były miejscem aktywnej działalności [[Narodowa Organizacja Wojskowa\|Narodowej Organizacji Wojskowej]], a następnie [[Narodowe Siły Zbrojne\|Narodowych Sił Zbrojnych]], których oddział "Aleksandrówka" działał w oparciu o folwark Borów. Plebania tutejszej parafii stała się jednym z punktów narad organizacyjnych dowództwa NSZ, a ks. Stańczak nawiązał kontakty z dowódcami miejscowych oddziałów: kpt. [[Andrzej Kuczkowski\|Andrzejem Kuczkowskim]] ps "Wojciech", por. [[Kazimierz Poray-Wybranowski\|Kazimierzem Wybranowskim]] ps. "Kret", kpt. [[Henryk Figuro-Podhorski\|Henrykiem Figuro-Podhorskim]] ps. "Step" oraz mjr [[Leonard Zub-Zdanowicz\|Leonardem Zub-Zdanowiczem]] ps. "Ząb". Żołnierze NSZ uczestniczyli w mszach i nabożeństwach odprawianych w borowskim kościele, zaś ks. Stańczak bywał w obozie partyzanckim, gdzie odprawiał msze polowe i wygłaszał pogadanki. W listopadzie 1943 roku poświęcił sztandar 1 Pułku Legii Nadwiślańskiej Ziemi Lubelskiej NSZ.<br> Wcześniej, na początku lipca 1943 aresztowano go - wraz z mieszkańcami okolicznych wiosek - podczas [[łapanka\|łapanki]] zorganizowanej przez Niemców. Był przetrzymywany w [[Budzyń (Kraśnik)\|Budzyniu]] oraz Lublinie, na wolności wyszedł po ok. trzech tygodniach. Natomiast w dniu 2 lutego 1944 roku przeżył [[Pacyfikacja wsi polskich w Lasach Janowskich (1944)\|pacyfikację wsi]] Borów, [[Łążek (województwo podkarpackie)\|Łążek Zaklikowski]], [[Wólka Szczecka]] i [[Szczecyn]], w której zginął m.in. proboszcz borowskiej parafii ks. Stanisław Skulimowski. Ks. Stańczak zamieszkał wówczas we wsi [[Janiszów (powiat kraśnicki)\|Janiszów]], gdzie odprawiał msze w tamtejszej remizie. Zagrożony aresztowaniem, musiał opuścić teren parafii. Powrócił w lipcu 1944 roku, po wyparciu Niemców z tych terenów przez oddziały [[Armia Czerwona\|Armii Czerwonej]].

Władysław Stańczak: Różnice pomiędzy wersjami