Kalokagatia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m popr.ort.stgr. (w pojed. słowie καλοκαγαθία nie ma coronis, czyli ἀ, w odróżnieniu od "zrostu" trzech słów καλὸς κἀγαθός, gdzie zachodzi crasis) |
m źródła |
||
Linia 1:
'''Kalokagatia''' ({{greka|καλοκαγαθία}}<ref>{{Cytuj |autor = Anthony Preus |tytuł = Historical Dictionary of Ancient Greek Philosophy |data = 2015-02-12 |data dostępu = 2021-05-22 |isbn = 978-1-4422-4639-3 |wydawca = Rowman & Littlefield |url = https://books.google.pl/books?id=wjW_BgAAQBAJ&pg=PA216&lpg=PA216&dq=%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1+old+greek&source=bl&ots=paPukbmKep&sig=ACfU3U2835XLLEgMkr486WL-pndrzAEASQ&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwj75KijzN3wAhVlo4sKHfP7CVgQ6AEwEnoECBAQAw#v=onepage&q=%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1%20old%20greek&f=false |język = en}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = Benjamin Wrigglesworth BEATSON |tytuł = Progressive Exercises on the Composition of Greek Prose, with a treatise on accentuation ... For the use of the King's School, Canterbury |data = 1837 |data dostępu = 2021-05-22 |wydawca = W. P. Grant |url = https://books.google.pl/books?id=qBIhgXaWzuMC&pg=PA73&lpg=PA73&dq=%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1+old+greek&source=bl&ots=1gtn-0w80_&sig=ACfU3U2OwpIJtqiFkqhB2WMULNRTjcOtBQ&hl=pl&sa=X&ved=2ahUKEwj75KijzN3wAhVlo4sKHfP7CVgQ6AEwE3oECAQQAw#v=onepage&q=%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1%20old%20greek&f=false |język = en}}</ref> ''kalokagathia'', od {{grc|καλὸς κἀγαθός}} ''kalos kagathos'' – dosł. „piękny i dobry”), właściwa forma ''kalokagathia'' – [[Starożytna Grecja|greckie]] pojęcie oznaczające połączenie [[dobro|dobra]] z [[piękno|pięknem]]. W tym samym znaczeniu, lecz jako ''καλὸς καὶ ἀγαθός'' lub ''καλὸς κἀγαθός'' występowało w dziełach [[Homer]]a, [[Solon]]a i [[Tukidydes|Tukidydesa]]. Było ono odzwierciedleniem szlachetnego i etycznego postępowania. Pierwszą znaną z imienia osobą, która użyła tego pojęcia, był [[Ksenofont]].
Pierwszym filozofem, który w swej refleksji dotyczącej [[paideia|paidei]] i [[etyka|etyki]] używał tego sformułowania, był [[Arystoteles]]. Według niego oznaczała ona życie [[cnota|cnotliwe]], a nawet najwyższą z cnót (podobieństwo do teorii [[Platon]]a), którą osiąga się po zdobyciu wcześniejszych, niższych w hierarchii przymiotów - staje się więc ona umiejętnością czynienia [[dobro|dobra]] dla niego samego. Skierowuje ona ku refleksji i kontemplacji [[Bóg|Bytu Najwyższego]] i podporządkowuje wszystkie inne dziedziny życia temu aktowi. Ma ona również wymiar kulturowy, społeczny i polityczny. Kalokagathii poświęcona jest ostatnia część ''Etyki eudemejskiej'' Stagiryty (1248 b – 1249 b).
| |||