Kalokagatia: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m źródła |
dr |
||
Linia 3:
Pierwszym filozofem, który w swej refleksji dotyczącej [[paideia|paidei]] i [[etyka|etyki]] używał tego sformułowania, był [[Arystoteles]]. Według niego oznaczała ona życie [[cnota|cnotliwe]], a nawet najwyższą z cnót (podobieństwo do teorii [[Platon]]a), którą osiąga się po zdobyciu wcześniejszych, niższych w hierarchii przymiotów - staje się więc ona umiejętnością czynienia [[dobro|dobra]] dla niego samego. Skierowuje ona ku refleksji i kontemplacji [[Bóg|Bytu Najwyższego]] i podporządkowuje wszystkie inne dziedziny życia temu aktowi. Ma ona również wymiar kulturowy, społeczny i polityczny. Kalokagathii poświęcona jest ostatnia część ''Etyki eudemejskiej'' Stagiryty (1248 b – 1249 b).
Dla Greków [[wartość(filozofia)|wartości|]] piękna i dobra były nierozerwalnie ze sobą złączone (por. [[Platon]]). Również w [[chrześcijaństwo|chrześcijaństwie]] piękno jest cechą dobra, choć w innym sensie. Od [[Historia nowożytna|czasów nowożytnych]] dobro i piękno uważa się za odrębne wartości, czego rezultatem jest rozdzielenie [[etyka|etyki]] i [[estetyka|estetyki]]. Istotna część osiągania najwyższego dostępnego człowiekowi dobra, czyli szczęścia.
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==▼
* W. Jaeger, ''Paideia. Formowanie człowieka greckiego'', Fundacja Aletheia, Warszawa 2001▼
* W. Jaeger, ''Wczesne chrześcijaństwo i grecka Paideia'' Homini, 2002▼
* I. Marrou, '' Historia wychowania w starożytności''. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1969▼
== Zobacz też ==
Linia 14 ⟶ 23:
* [[społeczeństwo]]
* [[mens sana in corpore sano]]
▲== Bibliografia ==
▲* W. Jaeger, ''Paideia. Formowanie człowieka greckiego'', Fundacja Aletheia, Warszawa 2001
▲* W. Jaeger, ''Wczesne chrześcijaństwo i grecka Paideia'' Homini, 2002
▲* I. Marrou, '' Historia wychowania w starożytności''. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1969
[[Kategoria:Starogreckie pojęcia filozoficzne]]
| |||