Temperatury charakterystyczne dla tej facji mieszczą się w przedziale 700–800 [[skala Celsjusza|°C]], natomiast ciśnienie może zmieniać się w dość szerokich zakresach.Ciśnienie natomiast waha się- od górnych wartości przekraczających 7 [[bar (jednostka)|kb]], do całkiem niskich jak 3-4 kb, co jest udowodnione obecnością [[kordieryt]]u w niektórych skałach należących do tej facji. Zdaniem wielu badaczy i autorów publikacji nie powinno przywiązywać się uwagi do ciśnienia wody (P<sub>H<sub>2</sub>O</sub>), gdyż w tak wysokich temperaturach tworzą się wyłącznie minerały bezwodne. [[Metamorfizm regionalny]] facji granulitowej jest bardzo znamiennym rodzajem przeobrażeń, ponieważ obejmuje on zakres [[ciśnienie|P]][[temperatura|T]] topienia się normalnych skał. Trzeba także podkreślić, że kompleksy granulitowe znane są tylko z prekambryjskich masywów i przedstawiają zawsze utworzy polimetamorficzne. Te fakty wnioskują, za uznaniem procesów metamorfizmu regionalnego najwyższego stopnia działającego w obrębie utworów bezwodnych, gdyż zawartość wody w minerałach znacznie obniża punkt topnienia. Można więc ostatecznie uznać, że w tej facji metamorfizmowi ulegają bardzo ubogie w wodę skały polimetamorficzne. Pojęcie facji granulitowej wprowadził Eskola, natomiast W.S. Fyfe, F.J. Turner i J. Verhoogen wydzielili z niej dwie subfacje:
