Nu metal: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
szablon
Nie podano opisu zmian
Linia 14:
'''Nu metal''' (znany również jako '''nu-metal''' i '''aggro-metal)''' – odmiana [[Metal alternatywny|alternatywnego metalu]], która łączy w sobie elementy [[heavy metal]]u z elementami innych gatunków muzycznych jak [[hip-hop]], [[rock alternatywny]], [[funk]] i [[grunge]]<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko = Konow |imię = David |tytuł = Bang Your Head: The Rise and Fall of Heavy Metal |url = https://books.google.pl/books?id=ZyBtHRq2ncQC&pg=PA385&dq=#v=onepage&q&f=false|wydawca = Crown/Archetype |data = 2009 |strony = 385 |isbn = 9780307565600}}</ref>. W nu metalu rzadko występują solówki gitarowe; gatunek jest mocno [[Synkopa (muzyka)|synkopowany]]. Wielu nu metalowych gitarzystów używa nisko strojonych siedmiostrunowych gitar. W składach zespołów czasem występują [[DJ|DJ-e]], wzbogacający warstwę instrumentalną o sample, scratche i elektroniczne tło. Style wokalne w nu metalu to [[śpiew]], [[rap]]owanie, [[growl]] i scream.
 
Nu Metal stał się popularny w latach 90. dzięki zespołom i artystom takim jak [[Korn]], [[Limp Bizkit]] i [[Kid Rock]] – wszyscy wydający multiplatynowe i diamentowe albumy. Popularność nu metalu trwała w pierwszych latach [[XXI wiek]]uwieku, za sprawą między innymi [[Papa Roach]], [[Staind]] i [[P.O.D.]] i doszła do szczytu dzięki świetnie sprzedającemu się albumowi [[Linkin Park]] – ''[[Hybrid Theory]]''. Jednak w połowie pierwszej dekady tego wieku, przesycenie zespołami połączone ze średniej jakości albumami doprowadziło do spadku popularności gatunku, a wiele zespołów porzuciło numetalowe brzmienia na rzecz innych gatunków muzycznych.
 
== Zobacz też ==