Realizm socjalistyczny: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Literatura: ort. |
m →Architektura: poprawa linków |
||
Linia 58:
Styl krytykowany głównie za brak [[Styl międzynarodowy|funkcjonalności]], nieekonomiczne wykorzystanie materiałów i surową formę, przez lata [[realny socjalizm|realnego socjalizmu]] ograniczający postęp w architekturze państw ZSRR.
W Rosji przykładami są [[Moskiewski Uniwersytet Państwowy im. M.W. Łomonosowa]] ([[Lew Rudniew]], 1949), stacje [[metro w Moskwie|moskiewskiego metra]]. Skrajnym przykładem estetyki socrealizmu stała się moskiewska [[Ogólnorosyjskie Centrum Wystawowe|Wystawa Osiągnięć Gospodarki Narodowej ZSRR]]. Na obszarze 237 hektarów zbudowano obiekty wystawowe bez umiaru ozdobione detalami nawiązującymi do budownictwa [[Republiki ZSRR|republik ZSRR]]. Przykładem tego jest fontanna „Przyjaźń narodów”. W Polsce głównymi przykładami architektury socrealistycznej są w Warszawie [[Marszałkowska Dzielnica Mieszkaniowa]] (MDM), [[plac Konstytucji w Warszawie|plac Konstytucji]], [[Pałac Kultury i Nauki]], Ministerstwo Rolnictwa przy [[Ulica Wspólna w Warszawie|ul. Wspólnej]], [[plac gen. Józefa Hallera w Warszawie|plac gen. Józefa Hallera]], w Krakowie [[Nowa Huta (Kraków)|Nowa Huta]], [[plac Centralny im. Ronalda Reagana w Krakowie|plac Centralny]] i budynki zarządu kombinatu, we [[Wrocław]]iu – budynki przy [[Ulica Świdnicka we Wrocławiu|ul. Świdnickiej]] oraz placu Tadeusza Kościuszki
Nie można przypisywać budynku do estetyki socrealizmu na podstawie samej daty realizacji. W latach obowiązywania doktryny socrealizmu 1949-1954 oddano do użytku wiele wcześniej zaprojektowanych budynków, jak [[Centralny Dom Towarowy w Warszawie|Centralny Dom Towarowy]] w warszawskich [[Aleje Jerozolimskie w Warszawie|Alejach Jerozolimskich]] (dzisiejszy „Smyk”), który udało się zrealizować zgodnie z pierwotnym projektem, bez ustępstw na rzecz socrealizmu, mimo gwałtownej krytyki propagatorów doktryny socrealizmu. Wiele socrealistycznych projektów, jak zabudowa mieszkalna warszawskiej ulicy Nowotki (dziś [[Ulica gen. Władysława Andersa w Warszawie|Andersa]]) została oddana poślizgiem już po roku 1954, tyle, że bez klasycystycznego wystroju.
|