Jędrzej Śniadecki: Różnice pomiędzy wersjami

Urodził się w rodzinie mieszczańskiej pochodzenia szlacheckiego (herbu [[Leliwa (herb szlachecki)|Leliwa]]), jako syn Andrzeja i Franciszki z Giszczyńskich{{r|BLP}}. Wykształcenie średnie zdobywał w [[Liceum Ogólnokształcące im. Michała Kosmowskiego w Trzemesznie|Gimnazjum w Trzemesznie]]. Naukę kontynuował w krakowskich [[I Liceum Ogólnokształcące im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie|Szkołach Nowodworskich]], które ukończył w lipcu roku 1787 otrzymując medal „Diligentiae” (wyróżnienie królewskie). W okresie od 1787/1788 do 1790/1791 studiował medycynę w Szkole Głównej Koronnej. Wkrótce potem wyjechał do Padwy (przez Wiedeń), gdzie jesienią roku 1791 rozpoczął studia w zakresie medycyny praktycznej, chemii i fizjologii{{r|BLP}}. Był profesorem chemii i [[Medycyna|medycyny]] w Szkole Głównej Wielkiego Księstwa Litewskiego (w 1803 przekształconej w [[Uniwersytet Wileński|Cesarski Uniwersytet Wileński]]) i Akademii Medyko-Chirurgicznej w Wilnie. W latach 1806–1836 był prezesem [[Wileńskie Towarzystwo Lekarskie|Towarzystwa Medycznego Wileńskiego]]. Był członkiem rzeczywistym [[Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk|Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk]]<ref>[[Aleksander Kraushar]], Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800-1832: monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe: epilog: 1831-1836, [[1906]], s. 497.</ref>.