Opera polska: Różnice pomiędzy wersjami

{{Dopracować|źródła=2021-06|styl=2021-06|język=2021-06}}[[Plik:Kwiatkowski-chopin.jpg|mały|300px|''Polonez Chopina'', dzieło [[Teofil Kwiatkowski|Teofila Kwiatkowskiego]]. [[Fryderyk Chopin]] jako kompozytor, „twórca” wielkiej formy muzycznej zawierającej historię i kulturę narodu – ilustracja możliwej „opery szopenowskiej”; patrz: [[#Opera narodowa|Opera narodowa]]]]

'''Opera polska''' – pojęcie podlegające wielu definicjom; można zdefiniować je jako operę, której akcja dotyczy Polski autorstwa polskiego kompozytora (tak mówi się o ''[[Ubu Rex]]'' [[Krzysztof Penderecki|Krzysztofa Pendereckiego]]), lub jako operę w której tekst jest w języku polskim, bądź też [[Polskie teatry operowe|gmach]] w [[Polka|Polsce]], w którym odbywają się przedstawienia operowe.

'''Polska tradycja operowa''' – można ją uznać za [[tradycja|tradycję]] wystawiania [[Opera|oper]] w [[Polska|Polsce]], bądź za tradycję tworzenia oper w języku [[język polski|polskim]] przez polskich [[kompozytor]]ów, lub [[libretto|librecistów]].

Pierwsze opery (tj. wystawiane we [[Włochy|Włoszech]] w czasach [[barok]]u ''[[dramma per musica]]'') wystawiano w Polsce jeszcze w czasach [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III Wazy]]. Król nie był zainteresowany sztuką. Wiadomo jednak, że miłośnikiem i mecenasem opery był jego syn, [[Władysław IV Waza]], wtedy jeszcze królewicz.{{Fakt|data=2021-06}} Przed 8 marca 1628 z jego inicjatywy wystawiono operę ''Galatea'', z muzyką [[Sante Orlandi]] i tekstem [[Gabriel Chiabrera|Gabriela Chiabrery]]<ref>Henryk Wisner, ''Władysław IV Waza'', 1995 s. 164.</ref>. Zadziwiającym jak na owe czasy wydarzeniem jest jednak wystawienie w tym samym roku pierwszej opery skomponowanej przez kobietę- ''La liberazione di Ruggiero dall’isola d’Alcina'' [[Francesca Caccini|Franceski Caccini]], włoskiej kompozytorki. Opera wzbudziła w szlachcie tak silne, pozytywne wrażenie, że została przetłumaczona na język polski. Gdy Władysław został królem, przydzielił salę [[Zamek Królewski w Warszawie|Zamku Królewskiego]] dla spektakli operowych. Występowała tam zaproszona do Polski trupa operowa [[Marco Scacchi]]ego. Działalność opery władysławowskiej zainaugurowano operą na cześć [[Pokój w Polanowie|pokoju w Polanowie]]. ''Dramma per musica'' zatytułowana ''Giuditta'', wystawiona została w 1635 roku i dotyczyła historii [[Biblia|biblijnej]] [[Księga Judyty|Judyty]]. Autorem tego i następnych librett miał być [[Virgilio Puccitelli]]. W operze władysławowskiej wykonywano ''dramma per musica'', [[balet]]y i utwory wokalne innego rodzaju. W czasach Władysława IV wystawiono prawdopodobnie kilkanaście oper, które nie dotrwały do współczesności. Opera warszawska czasów władysławowskich była pierwszą stale działającą sceną operową w Europie (stale działała w latach 1635–1648).

Oprócz [[opera seria|opery seria]] powstają dzieła [[opera buffa|komiczne]]. Przykładem dzieł komicznych powstałych w tym okresie jest anonimowy, okazjonalny, dedykowanyprzeznaczony dla wąskiego grona odbiorcóe – przypuszczalnie powstały dla uczczenia dziś nieznanego [[łowczy|łowczego]], utwór o tematyce [[łowiectwo|łowieckiej]], datowany na przełom XVII/XVIII w. o libretcie z ok. 1680, pochodzący prawdopodobnie terenów z południowo-wschodniej Polski – [[województwo lwowskie|województwa lwowskiego]], opublikowany w 2005<ref>{{cytuj książkę |autor = Anonim polski| autor2 =Jerzy Gołos (oprac.)| tytuł = Heca albo polowanie na zająca. Krotochwila myśliwska w jednym akcie: [na głosy wokalne z zespołem kameralnym]|url= https://archive.ph/T3Yt | wydawca = nakładem autora| miejsce = Warszawa| rok = 2005| strony =66}}</ref>, zatytułowanymzatytułowany przez opracowującego partyturę prof. Jerzego Gołosa ''[[Heca albo polowanie na zająca'']], uznany za najstarszą zachowaną polską operę.