Dżakarta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Bot: Dodanie tytułów do linków w przypisach (patrz FAQ) |
m drobne techniczne, WP:SK |
||
Linia 36:
=== Klimat ===
Zgodnie z [[Klasyfikacja klimatów Köppena|klasyfikacją klimatyczną Köppena]], Dżakarta charakteryzuje się gorącym i wilgotnym [[klimat równikowy|równikowym]] klimatem [[sawanna|sawann]] (''Aw'')<ref name=EoE1>{{cytuj
== Historia ==
Linia 42:
Miasto zostało założone pod koniec IV w. jako Sunda Kelapa. W 1527 r. znalazło się pod kontrolą sułtanatu [[Banten (miasto)|Bantam]] (wówczas zmieniono jego nazwę na ''Jayakarta'').
Pod koniec XVI w. na [[Jawa|Jawie]] pojawili się Holendrzy. W 1619 r. Holendrzy pod dowództwem [[Jan Pieterszoon Coen|Jana Pieterszoona Coena]] zdobyli miasto i założyli na jego terenie twierdzę ''Batavia'', która stała się główną siedzibą holenderskiej [[Holenderska Kompania Wschodnioindyjska|Kompanii Wschodnioindyjskiej]] i kolonii holenderskiej Indii Wschodnich, nazywane też Djakarta. W 1740 r. miała tu miejsce masakra Chińskiej ludności, nazwana ''Batavia 1740''<ref>{{Cytuj | url= https://jakarta.embassy.qa/en/indonesia/info | tytuł=General Information<!-- Tytuł wygenerowany przez bota --> | opublikowany=embassy.qa | data dostępu=2021-06-11}}</ref>. Silne trzęsienie ziemi zniszczyło miasto w 1699 r. Po kilku latach w rękach brytyjskich w 1814 r. Batavia powróciła w ręce Holendrów.
W okresie 1942–1945 miasto znajdowało się pod okupacją wojsk [[Japonia|japońskich]]. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]], mimo ogłoszenia niepodległości, miasto zostało zajęte przez [[Holandia|Holandię]]. Dopiero w 1949 r. miasto znalazło się w niepodległej [[Indonezja|Indonezji]] i stało się jej stolicą. {{fakt|W 1950 r. stolica została przemianowana na Dżakartę.|data=2018-12}}
Linia 50:
[[Plik:Jakarta Skyline Part 2.jpg|thumb|Widok na wysokościowce Dżakarty w nocy – w środku [[Wisma 46]], 2011]]
[[Plik:Bakrie Tower in Jakarta, 2013.jpg|thumb|Bakrie Tower – jeden z wyższych [[wieżowiec|wieżowców]] w Dżakarcie]]
Oficjalnie Dżakarta nie jest miastem, ale [[prowincje Indonezji|prowincją]] ze specjalnym statusem stolicy [[Indonezja|Indonezji]]. Miasto jest administrowane tak, jak każda inna prowincja indonezyjska. Przykładowo Dżakarta ma [[Gubernator Dżakarty|gubernatora]] (zamiast [[burmistrz]]a) i jest podzielona na kilka podregionów, z których każdy ma swój system administracyjny. Dżakarta, jako prowincja, jest podzielona na 5 [[kabupaten|miast]] (''[[kota (okręg miejski)|kota]]''), wcześniej [[gmina|gminy]], każda kierowana przez burmistrza, i jedną [[kabupaten]] zarządzaną przez [[regent]]a. W sierpniu 2007 Dżakarta przeprowadziła pierwsze wybory, wyłaniające gubernatora. Wybory wygrał Fauzi Bowo. Wcześniej gubernatorzy byli wybierani przez lokalny parlament. Głosowanie jest częścią planu decentralizacji kraju, pozwalającej na bezpośrednie wybory lokalne na kilku obszarach<ref>{{cytuj
Lista miast Dżakarty:
* [[Dżakarta Centralna]] (''Jakarta Pusat'', populacja: 926 562<ref name="Liczba ludności">{{cytuj
* [[Dżakarta Wschodnia]] (''Jakarta Timur'', populacja: 2 614 642)
* [[Dżakarta Północna]] (''Jakarta Utara'', populacja: 1 421 265)
Linia 70:
Potoczna nazwa miasta to „Duży [[Durian]]”.
Mianem [[Betawi (lud)|Betawi]] (''Pomarańczowi Betawi'' lub ''ludzie Betawi'') określa się potomków ludzi żyjących wokół Batawii (nazwa Dżakarty podczas ery holenderskiego kolonializmu), i którzy rozpoznawani są jako plemię pochodzące z XVII–XIX wieku. Betawi są głównie potomkami różnych grup etnicznych pochodzących z [[Azja Południowo-Wschodnia|Azji Południowo-Wschodniej]], którzy przybyli do Batawii w poszukiwaniu pracy. Język i kultura tych imigrantów różni się od imigrantów [[Sundajczycy|sundajskich]] oraz [[Jawajczycy|jawajskich]]. Ich język stanowi formę [[język malajski|malajskiego]] z wpływami leksykalnymi o podłożu jawajskim, chińskim i arabskim. Dżakarcki dialekt [[język indonezyjski|języka indonezyjskiego]] jest luźno oparty na [[język malajski betawi|języku betawi]]<ref>{{Cytuj
Od wielu wieków w Dżakarcie mieszka również znaczna społeczność [[Chińczycy Han|chińska]]. Oficjalnie stanowią oni 6% populacji Dżakarty, choć liczba ta może być niedoszacowana<ref>{{cytuj
W Dżakarcie znajduje się kilka centrów kulturalnych, takich jak [[Plaza Senayan]]. Muzykę tradycyjną, także przedstawienia [[wayang]] (teatr) oraz z użyciem [[gamelan]], można często znaleźć w ekskluzywnych hotelach. Jako największe miasto i stolica kraju, Dżakarta przyciąga narodowe talenty, które mają nadzieję znaleźć tu szerszą publikę i sukces.
Jednakże kultura Betawi jest rzadko spotykana w samej Dżakarcie. Znacznie łatwiej jest napotkać ślub oparty na kulturze jawajskiej bądź Minang niż ceremonię zaślubin opartą na kulturze Betawi. Podobnie łatwiej jest usłyszeć jawajski gamelan niż ''Gambang Kromong'' (połączenie muzyki Betawi z muzyką chińską) czy też ''Marawis'' (połączenie muzyki Betawi z muzyką jawajską). Mimo to niektóre festiwale, takie jak ''Jaksa Festival'' oraz ''Kemang Festival'' starają się promować muzykę Betawi poprzez zapraszanie do występów ich artystów<ref>{{cytuj
== Zabytki i atrakcje turystyczne ==
Linia 82:
** ratusz
** pałac (XVIII wiek)
* meczet '''[[Meczet Niepodległości|Masjid Istiqlal]]''' – największy w [[Azja Południowo-Wschodnia|Azji Południowo-Wschodniej]]<ref>{{cytuj
* '''[[Muzeum Narodowe Indonezji|Muzeum Narodowe]]''', którego zbiory obejmują wszystkie epoki historyczne w dziejach Indonezji.
|